Hij zit al heel aardig recht - en dat mag niet schitterend zijn of in de buurt van een Olympisch record, maar naar Robeyselijke maatstaven is dat lang niet slecht. Hij rolt (natuurlijk) al langer van zijn buikske naar zijn rugske en omgekeerd, en hij kan tollen als de naald van een op hol geslagen kompas, maar kruipen is er nog niet bij. En toch... Als hij deze dagen op zijn vier voetjes terecht komt trekt hij al heel aardig zijn knietjes onder zich, en dat zit hij daar heen en weer te schommelen, en zelfs al een extra beenbeweging te maken, en je weet: nog een korte tijd, en onze baby is mobiel.
Zoals alle babies van die leeftijd is hij er graag bij als er gezelschap is, en hij zit dan vergenoegd door zijn grote oogjes rond te kijken. Als de gesprekken geanimeerd worden voelt hij dat hij ook een bijdrage kan leveren, en dan gaat het mondje open en met een zeer ernstig gezicht zegt hij "tatatatatatatatàààààà!". Het hele gezelschap valt natuurlijk prompt stil en begint hem na te doen, en baby Simon is zo tevreden met al die aandacht dat hij nog eens een rondje extra doet. Enzovoort.
Hij is nu vele maanden bijna constant "ziek" geweest - aanhalingstekens omdat ik dat niet zou durven zeggen aan ouders wiens kindje echt ziek is. Maar het was een aaneenschakeling van oorontstekingen, maag- en darmklachten en andere hoestbuien, tot er zelfs slijm in zijn longetjes zat. Vaak kon hij niet genoeg eten, en dan werd (en wordt) hij 's nachts wakker en dat helpt allemaal niet bij de nachtrust van mama en papa, maar ja - het hoort er ook allemaal bij. De laatste dagen eet hij weer duidelijk beter, en we hopen dat hij opnieuw hele nachten zal beginnen doorslapen, en dan zijn we toch ook weer zoveel verder...
Intussen is kleuter Sarah de koning te rijk. Ze heeft een nieuw bedje! Het was zo'n beetje de Ikea filosofie, iets dat je zelf in mekaar moet zetten, maar de stukken moesten eerst op bestelling gemaakt worden, en het lijkt me toch wel een geslaagde aankoop. Ze heeft er ettelijke weken op moeten wachten en ze verklaarde geregeld dat ze verdrietig was omdat haar nieuwe bed er nog niet was. Het was namelijk een bed dat je kon afwerken met verschillende thema's, en dat werden natuurlijk prinsessen, en dus heeft kleuter Sarah nu een prinsessenbed. Ze ligt onder een prinsessendons en als het koud is een extra prinsessendeken, en een prinsessenhoofdkussen, en in de speelruimte naast haar prinsessenbedbed staat ook nog haar prinsessenkasteel. Ook in andere opzichten gaat het erg goed met kleuter Sarah. Ze gaat zingend naar school, en ze lijkt toch wel wat vriendjes te hebben en de juf heeft ook gezegd dat het een flinke meid is. En als je er mee naar de winkel gaat, dan huppelt er zo'n vrolijk snaterende kleuter naast je, en je weet dat je bereid bent nog heel veel slaapgebrek te ondergaan, gewoon voor het privilege naast die snaterende kleuter naar de winkel te mogen wandelen.
Tenslotte is ook peuter Thomas de koning te rijk. Hij heeft nu immers het vroegere bedje van kleuter Sarah! Dat bed heeft nog langs alle kanten spijlen, maar als je er in het midden drie spijlen uithaalt, dan kan peuter er zelf in en uit! Peuter Thomas is geweldig te spreken over zijn nieuwe bed, en zeker in het begin experimenteerde hij een beetje teveel en te laat in de nacht. Dus zetten de ontevreden ouders er de drie spijlen terug in en toen begon peuter Thomas hartverscheurend te huilen. "Kijk eens" snikte hij aandoenlijk terwijl hij naar de wrede tralies wees die verschenen waren op de plaats waar hij nog maar pas zijn vrijheid had ontdekt. En ook "ikke weent" kwam er uit zijn mond, want dat zegt hij wel eens als hij de indruk heeft dat dat wenen nog niet genoeg decibels heeft gemaakt, en hij zeker wil zijn dat iedereen het goed begrepen heeft. En ja, de derde persoon enkelvoud, dat gaat zijn peuterlijke vermogens nog wat te boven; wij zijn al lang blij dat hij toch een paar zinnetjes kan uitbrengen.
Maar de vrede was natuurlijk al snel weer getekend, en peuter Thomas is niet minder tevreden met de nieuwe aanwinst dan kleuter Sarah. We hebben overigens opgemerkt dat peuter Thomas uiterlijk sprekend op mij lijkt, maar innerlijk daarentegen... Peuter Thomas is vrolijk, goedlachs, aangenaam in de omgang, charmant, heel sociaal en hij houdt van grapjes. En zo gaat het alles bij elkaar wel goed met de kindjes, die ooit wel eens zullen terugdenken aan die allereerste herinneringen, en pas als ze zelf ook kindjes hebben, wie weet, wel eens zullen stilstaan bij hoe het voor de mama en de papa niet altijd een wandeling was.
Maar we zouden ze voor geen geld ter wereld willen missen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten