Ineens merk ik op: je moet al terug naar november 2,008 om meer posts per maand te zien dan eind februari 2,010. En ik ben er een beetje verbaasd om, want als "de litanie" hier niet elke dag meer verschijnt, dan is dat niet omdat we van alle babypeuterkleuterperikelen verlost zijn. Het is gewoon omdat ik het intussen zelf ook beu ben er veel over te schrijven. Maar wij slapen hier nog steeds zeer, zeer zelden volle nachten, het réveil kraait ook in het week-end voor 07.00 uur en bij winters horen zieke en dus hoestende en huilende kindjes: je ziet het punt.
Maar ik ben iemand die altijd heel sterk heeft gedraaid in functie van zijn omgeving, dus als het hier in stijgende lijn gaat, dan moet er iets anders aan het verbeteren zijn, en na even nadenken bedenk ik: het klopt. Kijk, al die mensen die je praten over hoe kinderperikelen een periode zijn waar je door moet - die hebben natuurlijk gewoon gelijk. Alleen, het is een proces in kleine stapjes. Dus baby krijgt eerst acht voedingen per dag, en later zeven, en dan zes... en dus sta je ineens al wat minder flesjes af te wassen. En kijk, na enkele maanden hoef je die flesjes ook niet meer elke dag te sterilizeren. Of kijk, hij eet nu groente en fruit, en dus hoef je niet meer elke dag flesjes en poedertjes klaar te zetten voor de crèche.
Natuurlijk hebben we dat ook meegemaakt bij Sarah en Thomas, maar in hun geval werden de verbeteringen telkens gecompenseerd door nieuwe complicaties. Maar dat is nu niet langer zo. En dus, hé, baby zit recht, dat scheelt toch weer wat werk in het badje - en bij het eten geven.
En voor de twee anderen is het precies hetzelfde. Nogal onverwacht had kleuter Sarah al een tijdje geleden helemaal geen luiers meer nodig: niet overdag, en niet 's nachts. Zomaar opeens: en het scheelt een pak werk. Ook de zindelijkheidstraining van de peuter die volop bezig is maakt een verschil. Oh, het is een hoop werk - maar er zijn al snel ook minder vuile luiers, dus een hoop minder over en weer geloop. En tenslotte is het winter, dus we snakken naar de lente maar we vergeten alweer dat we beter slapen in donkere en frisse nachten. Maar de waarheid is dat baby Simon ons wel vaak wakker maakt, maar de kleuter en de peuter doen dat eerder zelden. Ook al houd ik wat dat betreft wel een beetje mijn hart vast voor de naderende zomer.
Maar alles bijeen, dus, wijst de pijl de goede richting op. De kwantiteit stijgt. De kwaliteit lijkt me niet noemenswaardig slechter dan wat het eerder is geweest. Voor het Groot Filosofisch Werk Dat Helaas Nooit Gelezen Zal Worden, waaraan ik al vele jaren heb gewerkt en waarvan ik al honderden bladzijden met voetnoten en bibliografie en bijeen heb zit ik nog altijd te diep om er iets aan te doen, maar een mens moet nooit wanhopen. Veronderstel ik...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten