In de Standaard lezen we vandaag dat Ethias, op vraag van Europa, zijn product "de first rekening" stopzet (1). Van dat product vernemen we:
"Ooit bracht de First-rekening van Ethias miljarden op. Het was het spreekwoordelijke gat in de markt: een verzekeringsproduct waarvan de in- en uitstap zo makkelijk en zo goedkoop was – bijna volledig gratis – dat het de strijd kon aangaan met de spaarboekjes, omdat het geld bijna permanent opvraagbaar was.
In goede beurstijden was dat geen probleem, maar tijdens de bankencrisis van eind 2008 bleek het sterproduct ook de achilleshiel van Ethias. De verzekeraar had onverantwoorde beleggingsrisico's genomen om zijn klanten de hoge rendementen op de First-rekening te kunnen geven"
Hmmmmm... Zoals dat wel vaker gaat met krantenartikelen moeten we het weer doen met zeer schaarse informatie. En dus is het wel mogelijk om te proberen de gaten een beetje op te vullen, maar zeker weten doen we het niet. Alleen, als ik lees dat ik als belastingbetaler mee opdraai voor een put van 1,500,000,000 euro, dan vind ik wel dat ik mag zeggen wat ze nog eens mogen komen uitleggen. In elk geval, alles wat nu volgt mag absoluut, en met op voorhand mijn dank, gecorrigeerd ende byghesteld worden.
Dus. We vernemen dat het product "miljarden opbracht", en "de strijd kon aangaan met het spaarboekje". Wij, bankiers herkennen dit natuurlijk direct. We nemen een groot stuk papier, waarop we in de rechterhelft schrijven waar het geld van onze onderneming vandaan komt: "spaarboekjes: 100". Of ook "product dat heel goed lijkt op spaarboekjes: 100".
En wat schrijven we nu op de linkerkant van ons blad; de kant die zegt wat de onderneming met dat geld doet? Wel, bij een gewone bank zou je nu typisch een post verwachten die klinkt als "hypothecaire kredieten: 100", waarbij de tweede "100" alleen maar in ruwe orde van grootte, niet in realiteit, zal overeenkomen met de 100 spaarboekjes. Het gaat om het principe.
Maar Ethias is geen bank; het is een verzekeringsmaatschappij. En het tweede stukje van het citaat lijkt me wel duidelijk, niet? Ze hebben "onverantwoorde beleggingsrisico's genomen". Dus ze hebben het geld van de spaarboekjes "belegd", bijvoorbeeld, op de beurs. En natuurlijk gaat alles goed wanneer de beurs stijgt (want jij betaalt alleen de rente van het spaarboekje, en de rest van de stijging steek je op zak). En natuurlijk gaat dat niet goed wanneer de beurs zakt, want jij moet niet alleen die rente nog altijd betalen, maar ook dat geld teruggeven dat op die beurs is verdampt.
En om één of andere reden heeft niemand van al die mensen er ooit aan gedacht dat beurzen af en toe ook wel eens zullen zakken.
Het "woog teveel op de winstgevendheid" zegt het artikel kies. Lees: "er stijgt tot vandaag nog altijd rook op uit de krater". En dus hebben ze die 1,500,000,000 euro gekregen, ondere andere van mij, belastingbetaler. Dus altijd rekening gehouden met het feit dat dit een gereconstrueerd verhaal is, op basis van zeer summiere feiten: dat komt wel heel erg over als "met de winsten gaan lopen als het goed gaat en de verliezen afschuiven op de belastingbetaler als het slecht gaat", denk je ook niet?
Uim, ik wou dat ik nu kon zeggen dat wij, bankiers, zoiets nooit verkeerd zouden doen. Maar als dit alleen maar één bouwsteentje is in het besef dat "de banken hebben het gedaan" veel te simplistisch is, dan is het mij al lang goed.
----------------------------------
http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=NH3M1431
Geen opmerkingen:
Een reactie posten