Het internet staat vol met het groooot schandaal van Democraten die mekaar oproepen om in de Republikeinse voorverkiezing te gaan stemmen: op Santorum. Het idee is, de Democraten zouden veel liever uitkomen tegen iemand als Santorum (familiewaarden! geen seks buiten het huwelijk! God heeft Darwin geschapen!) dan tegen een Mitt Romney die wel eens, bijvoorbeeld, echt een paar dingen zou kunnen weten.
En ik denk dat ze gelijk hebben. Ik heb alle begrip voor hun "vuile trucs" - iedereen wéét toch gewoon dat Republikeinen er niet zouden aan denken om iets dergelijks ook te proberen. Alleen, er bestaat zoiets als het besef dat het niet is omdat jij iets denkt het ook waar is. Vier jaar geleden, bijvoorbeeld, was ik er heel zeker van dat de strijd tussen Obama en Clinton een slechte zaak was voor de Democraten. En dat vond ik erg, want na acht jaar Bush volgde ik het "op het niveau van een voetbalmatch". Maar ik had het mis, en de tweestrijd heeft alleen maar de interesse bij de Democraten gestimuleerd.
Dus wie zegt dat "we"; ikzelf en al die Democraten die nu op Santorum gaan stemmen, het niet wéér mis hebben? Wie zegt dat Santorum - hoezeer ikzelf ook denk dat Obama er "with a landslide" zou tegen winnen - dan niet de volgende president kon zijn? Beware what you wish for! Soms zouden je wensen wel eens kunnen uitkomen! Misschien wordt een nar wel kandidaat! En over de kansen dat een nar ook nog verkozen raakt heb ik maar één antwoord: 2004 (na Christus).
-------------------------------------
Update: Een "narrow win" voor Romney dus. Dat wil zeggen, er is in feite niets veranderd en heel het circus is als het ware overgedragen naar "Super tuesday" volgende week. Als er dan nog steeds "niets verandert" - dat wil zeggen, als Romney er niet behoorlijk "onvermijdelijk" begint uit te zien - zal ik mijn opinies (over Romney) van de vorige maanden moeten bijstellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten