De Marathon (Olympische Spelen)

Ik heb me laten vertellen dat morgen (zondag 24 juli 2,008) de Marathon gelopen wordt. De lezer van Speels maar Serieus is waarschijnlijk niet verrast als ik opbiecht geen sportfanaat te zijn, en misschien heb ik de datum wel mis. Maar toch. Het is weer eens Olympische Spelen en de hele wereld zit te kijken, en één van de wedstrijden is een "Marathon".

Hoe geblaseerd ik misschien ook overkom, in werkelijkheid kan ik wel eens aandachtig naar sport kijken. Voetbal, bijvoorbeeld, als het op een zeer hoog niveau gespeeld wordt, vind ik werkelijk een heel, heel mooie sport. Maar iedereen moet in zijn leven beslissen waaraan hij zijn zeer schaarse tijd besteed, en het niveau waarop voetbal gewoonlijk gespeeld wordt maakt dat ik andere dingen heb gekozen. (Bij het herlezen merk dat ik misschien alweer geblaseerd overkom. Poging tot verduidelijking. Ook het "Japanse denkspel, twee lettertjes" Go is zonder meer prachtig wanneer het op zeer hoog niveau gespeeld wordt. Ik heb het zelf ook geprobeerd. Het niveau waarop ikzelf het kon spelen maakte dat ik andere dingen heb gekozen.)

De sporten waarnaar ik met een zeker ontzag kan kijken zijn meestal uithoudingssporten. Het kan mijn trekje van valse sentimentaliteit zijn, maar ik kan er tot tranen toe ontroerd door worden. Meetal heb ik het met wedstrijden als de Ronde van Frankrijk. Als ik beelden zie van kerels die tientallen kilometers over zware cols aan het fietsen zijn... wekenlang alle dagen van 's morgens tot 's avonds aan 50 kilometer per uur fietsen, en daarbovenop ook nog dat... Ik zie die vertrokken gezichten voor me, die zwoegende lichamen waar de inspanning van dagen en weken op geschreven staan... noem me een mietje maar ik kan er een krop van in mijn keel krijgen.

Zo ook, dus, de marathon. Daar gaan ze weer, een loopwedstrijd van 42 kilometer en oneffen, een inspanning waar ik zou van doodvallen door er alleen aan te denken. Maar zoals de ervaren lezer van Speels maar Serieus weet is er nog een andere dimensie. De atleten dragen niet alleen de afstand in de ruimte mee, maar ook een enorme afstand in de tijd. Want Marathon, dat is ook nog altijd dat plaatsje in Griekenland dat op 42 kilometer en oneffen van Athene ligt: precies de afstand die de atleten tot op de dag van vandaag lopen. Maar ik ben in herhaling aan het vallen, de geïnteresseerde lezer kan het verhaal hier verder of opnieuw lezen:

http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/10/marathon.html

Zeg nu zelf, toch eens de moeite om er even bij stil te staan, nietwaar? En wat een eerbetoon, nietwaar, 2,500 jaar na de feiten?

Ik denk dat ik nu al kan voorspellen dat ik morgen de beelden zal zien van mensen die een wedstrijd van 42 kilometer en oneffen lopen, en zal terugdenken aan de vlakte van Marathon bij de Griekse kust, op 42 kilometer en oneffen van Athene, en dat ik een tikje ontroerd zal zijn.