Het voorpagina artikel van de Financial Times van vorige maandag (11 augustus) blijft door mijn hoofd spelen: China zal in 2,009 de VS inhalen als grootste producent van goederen ter wereld. En daarmee, zegt de krant, halen we het "einde van een tijdperk", waarin de VS, en bij uitbreiding: "de Europeïsche Beschaving" (1) de dominante wereldmacht was. Tegelijk is het iets dat al een hele tijd "in de sterren geschreven staat". Als we aannemen dat andere volkeren en culturen perfect in staat zijn om het kunstje van de economische groei over te nemen van het Westen, dan is het alleen maar een kwestie van tijd voor de wereldmacht niet ligt bij zij die een superieure economie hebben, maar wel bij zij die met (heel) (veel) meer mensen dezelfde soort economie draaiend houden.
Dat "kunstje overnemen" is precies wat de Chinezen - en zij niet alleen - momenteel aan het doen zijn. Bovendien komen de Chinezen daarmee alleen maar in de positie terecht waarin ze al heel vaak doorheen de wereldgeschiedenis gezeten hebben. Als volkrijkste natie ter wereld, en als drager van verschillende bloeitijden aan de top van de verschillende beschavingen, is China al vaak de dominante wereldmacht geweest. Een klein beetje historisch perspectief, en je beseft dat het tijdperk van de Europeïsche dominantie een uitzondering was, en dat in zekere zin de normale stand van zaken weer hersteld wordt.
Dat heeft niets met decadentie te maken! Het ligt niet aan het "onvermogen" van het Westen om zich "voort te planten" of "te verdedigen" of "de waarde van het geld te beschermen" of welke van de pseudo-intellectuele stokpaardjes van dom rechts ook. Het is gewoon een kwestie van twee simpele parameters; bevolkingsaantallen en economische productiviteit, en de rest is wiskunde.
En geschiedenis, natuurlijk.
Dat is dan ook de reden waarom ik me verbaasde over een ander artikel; deze keer één dat ik via het blog van LVB heb gelezen (2). China, zo vernamen we bij monde van "Chinese analysten" (of zoiets) hoopte (om allerlei goede redenen) dat "de neergang van de VS niet te snel zou gaan". Dat klonk ongetwijfeld erg borstopzetterig vanuit een bepaald Chinees standpunt, en erg pijnlijk vanuit een bepaald Amerikaans standpunt. Je ziet het voor je: de VS is bezig aan een "neergang"! Die doorbrave Chinezen zijn zo breeddenkend te hopen dat dat niet te snel (lees: pijnlijk, vernederend, misschien zelfs) zal zijn! Wat een manier om jezelf buiten de slagschaduw van de huidige dominante wereldmacht te plaatsen en al voor de dag te komen met een manier om jezelf op het voorplan te plaatsen!
Maar als je er even over nadenkt zie je hoe bizar dat soort statements is. De huidige "neergang" van de VS, en dus het Westen in het algemeen, is alleen maar een relatieve neergang; puur dat toeslaan van de cijfermatige realiteit, toegepast op een volk dat niet langer leeft aan de rand van (een al dan niet door Mao opgelegde) subsistentie. De evolutie van de verhouding tussen het hedendaagse Westen en China kan best lijken op de evolutie van de verhouding tussen het VK en de VS van de vorige eeuw: Engeland is op een eeuw tijd tien keer rijker geworden, en dat allemaal op de rug van een beweging waarbij ze hun politieke dominantie verloren aan de VS. Tien keer rijker worden is nog altijd iets anders dan een instorting, nietwaar?
Dus ik denk dat het "bepaald Chinees standpunt" en het "bepaald Amerikaans standpunt" één en hetzelfde standpunt is: het is het standpunt van het dom rechts van beide beschavingen. Het Amerikaans dom rechts voelt de uitspraak zo pijnlijk aan (zoals ook bedoeld door het Chinees dom rechts) omdat ze zich werkelijk inbeelden de top van de wereldgeschiedenis uit te maken, en tandpijn krijgen van het idee dat dat helemaal niet zo is. En het Chinees dom rechts voelt de uitspraak zo heerlijk opluchtend aan omdat het ze toelaat een voorschot te nemen op de plaats die (vermoedelijk) pas hun kleinkinderen werkelijk zullen innemen.
En de realiteit blijft natuurlijk: na een korte fluctuatie gaat de planeet er terug normaal uitzien, en als we het niet al te oliedom spelen zitten we er binnen die paar generaties weer heel veel beter voor. Zoals de Britten van vandaag, denk ik, niet terugwillen naar hun politieke macht van destijds , als de prijs daarvoor is dat ze ook terug in dezelfde omstandigheden van destijds moeten leven.
---------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/06/het-einde-van-het-europesche.html
(2) http://lvb.net/item/6402
(3) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/07/europa-tussen-britannia-en-bokrijk.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten