Hoe doen sommige mensen het?

Ik weet nog, dat gevoel van vermoeidheid, en ook wel moedeloosheid, dat me overviel toen enkele jaren geleden werd verklaard dat (toenmalige) president Georges Bush een bepaald (maar groot) aantal boeken per bepaalde (maar korte) periode las. De hele wereld kon zien hoe Bush al sinds enkele jaren zijn eigen leugens niet meer durfde te herhalen; de afmetingen van de instorting begonnen zich al nadrukkelijk af te tekenen, maar bij de sycophanten vermenigvuldigden zich de verwijzingen naar en borstbeelden van Churchill nog als de broden en de vissen. En Bush las dus zus en zoveel boeken per dit en dat, en de blogs stonden vol gegnuif over mensen zoals ik, die Bush maar een intellectuele nulliteit vonden.

En niemand die probeerde het aantal vrije uren in een dag van de president van de Verenigde Staten te delen door het aantal bladzijden in een gemiddeld fatsoenlijk boek - maar hoe zou je ook op dat idee komen als je zelf geen idee hebt van het gemiddeld aantal bladzijden van een fatsoenlijk boek?

Ikzelf durf zeggen dat ik alles bij elkaar toch wel een paar boeken heb gelezen. Dus ik weet ongeveer wat er nodig is aan tijdsbesteding, èn aan mentale besteding om er toch een béétje van over te houden. En ik weet wat het is het vol te houden als je een fulltime job hebt; maar ik weet niet wat het is als je fulltime job je zéér zware verantwoordelijkheden in je schoot werpt. Ik weet dan weer wel wat het is als je zelfs in je zogenaamde vrije tijd niet met rust wordt gelaten, èn wat ervan overblijft als het allemaal in een regime van slaapgebrek moet gebeuren. Dus mijn eerste reactie bij "hij leest zoveel boeken per week" is een welgemeend "lamenielache".

Maar bekijk dan nu de volgende url's:

http://achillevandenbranden.blogspot.com/
http://prinsvandenemarken.blogspot.com/

Een man die "elke dag een boek leest" en er nog een blogpost over kan neerzetten ook! Als eerste reactie zou ik hem vierkant zitten uitlachen, maar toch... Ik ben al eens over en door die posts gelopen, en er zitten nogal veel kunstboeken in, dus ik kan er niets over zeggen, maar de tweede indruk is dat ik maar best niet te hard zal lachen. Ik zie ergens dat hij van plan is wat meer geschiedenis te gaan aanpakken, en Guns, Germs and Steel van Jared Diamond (Gedeeld met Lee Smolins' The Life of the Cosmos het beste non-fiction boek dat ik ooit heb gelezen) staat ook op de verlanglijst. Ik zal mijn oordeel nog wat opschorten...

Maar zo op het eerste zicht leest hij werkelijk elke dag (al was het dan bij wijze van spreken) een boek. Hoe doen die mensen dat? Ik heb intussen wel begrepen dat er breinen bestaan die zo anders functioneren dan ikzelf dat ik me er niets bij kan voorstellen, maar een dag heeft toch voor iedereen maar 24 uur? Ik vermoed dat de man geen gezin met kleine kinderen heeft en bij een fulltime job kan ik me ook al niet veel voorstellen... (Wacht! Ik heb het! Hij is bibliothecaris!) maar dan nog?

Ik denk dat ik een beetje jaloers ben. Benieuwd of we één deze een verslag van Guns, Germs and Steel te zien krijgen. Dan hoor je me nog wel...