Je moet dat eens proberen, aan Vlaamse zijde, in een discussie aan iemand vragen een voorbeeld te vinden van iets waar de Franstaligen "eigenlijk wel gelijk in hebben". Zeer, zeer moeilijk. Ik kan daar zelf ook geen voorbeeld van geven, maar dat komt omdat ik veel te weinig weet van waar het over gaat en wat de standpunten zijn. Maar tussen mensen die er genoeg van weten (of dat tenminste denken) om er op hoge toon hun mening over te geven? Zeer, zeer moeilijk.
Nu begeef ik me ongetwijfeld ook in veel te rechtse kringen. Als ik meer met Groenen of, godbetere, socialisten zou praten zou ik die voorbeelden misschien wel vinden. Maar vandaag dus niet. België heeft een waslijst aan problemen, en ze zijn allemaal, stuk voor stuk, en er is niet één uitzondering, te wijten aan de Franstaligen.
Een beetje zoals er destijds in de wereld een waslijst problemen was die zonder één uitzondering de schuld van de Russen waren - vandaag zijn ze trouwens allemaal de schuld van de Moslims. Wijzelf, ongeacht op welke schaal we praten - wel, we kunnen dus niet één voorbeeld geven van een punt waar "de anderen" ook eens een punt hebben.
Kortom, ik geloof niet erg dat dat waar is, en ik veronderstel dat je vanuit het Franstalig standpunt best een hoop redenen kan vinden om te zeggen dat Bart De Wever het land naar de afgrond voert, en dus zegt het iets als we daar niet één enkel voorbeeld van plausibel vinden.
Dit gezegd zijnde, ik heb net Bart De Wever aan het woord gezien op tv, en ik moet zeggen, hij lijkt me toch wel heel, heel goed. Laat me doen alsof ik net een hoop van zijn fouten heb toegegeven (in werkelijkheid kan ik er niet één voorbeeld van geven, maar nogmaals, dat is uit onwetendheid). Maar als ik hem dan hoor zeggen "wij zijn het enige land waar tegelijk de belasting die we betalen zo hoog is èn de staatsschuld... Kijk, dat komt weer op me over alsof we met een nieuw soort politicus te maken hebben. Al die Ministers van Belangrijke Zaken van vroeger, die zag je toch alleen maar met zeer serieuze gezichten een hoop wollig spul debiteren, dat er allemaal op gericht was hun eigen alfamannetjesschap veilig te stellen, en het er niet te dik te laten opliggen. Maar De Wever, die vraagt zich zowaar af hoe het met de staatsschuld moet, en niet hoe hij Eerste Minister kan worden.
Denk vooral niet dat ik bekeerd ben. Voor mij is het nog altijd "teveel nationalisme, te weinig economie". Voor mij is het nog altijd "met België als het kan, zonder België als het moet", en niet omgekeerd. En bij mij kan het er niet in dat we met een aanslepend conflict zitten, en dat één partij, uitgerekend wijzelf, op alle fronten 100% gelijk kan hebben. Maar als ik een politicus zie die stukken rechtser is dan ik, waarvan ik vind dat hij spijkers met koppen kan slaan zoals ik mijn eigen favorieten (dat had de VLD moeten zijn, maar ik mis de VLD-ers die het ook doen) nooit heb zien doen, dan wil ik het ook zeggen.
3 opmerkingen:
Nooit, maar dan ook nooit wordt De Wever de vraag gesteld wààr, *ondanks* België dus, het beter leven is dan in zijn geliefde Vlaanderen. Waar zou hij, zelfs los van sentimenteel bodemromantisme, zijn 4 kinderen liever zien opgroeien? Of stel dat men hem voor de keuze stelt, de VS of Wallonië, daar moet een slim mens als hij toch niet lang over nadenken?
il postino
Een zeer grote inconsistentie is de eis tot een federalisering met twee grote gemeenschappen die dan Brussel tesamen zouden besturen terwijl voor de Vlaamse rand men voor 100% voor het droit du sol gaat. Als men zo op grondgebied gefocust is, moet men aan de Brusselaars ook hun eigen regio en grondgebied gunnen.
Kijk, dat had ik niet verwacht! Iemand geeft een voorbeeld van een verwijt dat de Franstaligen aan de Vlamingen maken! Good stuff!
Intussen geef ik toe dat ik er niet genoeg van begrijp. Ik zie (ter afronding) één land met twee gemeenschappen en (nog meer afronding) een gekend grondgebied. En nu is er ook Brussel dat qua grondgebied in Vlaanderen ligt en qua cultuur Franstalig is.
Dus voor dat laatste kan je minstens kiezen tussen (a) het grondgebied telt, of (b) de cultuur telt. En blijkbaar ligt er nu een (c) voor waarin er sprake is van een gemengde oplossing.
Maar ik begrijp niet waarom er ook nog een oplossing "(d) een eigen regio" moet zijn. Waarom zouden Brusselaars meer een eigen "regio" zijn dan pakweg Mechelen?
Ik vraag het omdat ik het niet begrijp, niet omdat ik het beter weet. Maar voor mij zou een "droit du sol" betekenen dat Brussel deel wordt van het land waar het ligt: Vlaanderen. Correct me if I'm wrong. (En remember, ikzelf zou het gewoon aan de Brusselaars zelf vragen, waar ze willen bijhoren.)
Een reactie posten