De Amerikaanse verkiezingen zijn nu echt van start gegaan, en de eerste resultaten uit Iowa lijken, heel vroeg op onze ochtend in Europa, de jongste peilingen te bevestigen. Romney op kop, samen met Santorum. Die haalt veel stemmen bij de "conservatieven"; aanhalingstekens omdat de vlag een lading die dekt die maakt dat zijn kandidatuur al quasi garandeert dat er een overwinning voor Obama zit aan te komen. Nu, dat weten de Republikeinen ook, natuurlijk.
Een derde kandidaat die veel stemmen haalt is Ron Paul. Dat is een libertariër, wat zo moeilijk ligt in het Republikeinse kamp dat je hem al even goed de bijnaam "Obama, with a landslide" zou kunnen geven. Nu, dat weten de Republikeinen nog veel beter, dus laten we Paul zijn moment in de aandacht gunnen, want binnen een maand hoor je er niets meer van.
Perry, Gingrich en Bachman lijken weg te deemsteren, en de enige vraag is of de restanten èn de ego's groot genoeg zijn om nog lang te blijven volhouden.
Kortom, de winnaar had Romney moeten zijn, maar daarvoor is het 's ochtends om 06.00 uur nog te vroeg. Tekenend is dat de Romney stemmers de mensen zijn die zich het meest om de economie bezorgd maken (logisch), alsook de mensen die zich het meest om verkiesbaarheid bezorgd maken (nog veel logischer). Het lijkt er op dat Romney een heel serieuze kandidaat is, die één en ander meebrengt aan bekwaamheid, organisatie, en financiën, alleen... hij gelooft dus niet op de juiste manier in "de Klokken van Rome en het Kindeke Jezus", en ook niet genoeg in de Sprookjes van Moeder Ron Paul", en dus raakt hij niet los uit het pak. Ik verwacht dat dat wel zal lukken ergens begin maart, en dan valt het allemaal wel mee.
Maar het blijft tekenend dat er allemaal zo "spannend" uitziet. Het succes van Santorum is immers niets anders dan het succes van de zoveelste "al lang te licht bevonden" kandidaat, die gewoon het geluk had, in die lange aflossingswedstrijd op zoek naar een tegenkandidaat voor Romney, de man te zijn die piekt op het moment dat Iowa stemt. Maar dat tekent nu juist de verscheurdheid van de Republikeinen, die van mij gerust in alle sprookjes mogen geloven die ze maar willen (hoewel ze op basis daarvan geen oorlogen mogen beginnen tegen landen die niemand hadden aangevallen en niemand hadden bedreigd) maar om één of andere reden nooit op het idee lijken te komen dat ze de facto op Obama aan het stemmen zijn.
2 opmerkingen:
Ik denk dat je Ron Paul onderschat, en te snel afschrijft. Ten eerste neemt hij van alle kanditaten - Obama inbegrepen - inzake de drie belangrijkste thema's standpunten in die overeenstemmen met de opvattingen van de overgrote meerderheid van de bevolking: het stopzetten van alle oorlogen en zeker geen nieuwe beginnen (Iran), herstel van "civil rights" en intrekken Patriot Act (iets wat Obama heeft nagelaten, integendeel), en een audit van de Fed. Ten tweede is Ron Paul zeer populair bij jonge en onafhankelijke kiezers; en het zijn net die kiezers die Obama in 2008 zijn landslide hebben bezorgd. Het is allesbehalve zeker dat die kiezers, gesteld voor de keuze, bij Obama blijven. Ten slotte is Paul conservatief genoeg, om grote groepen Republikeinen aan te spreken.
We zullen snel genoeg weten wie er gelijk heeft...
Volgens mij, dus, "hoor je er binnen een maand niet meer van". Als hij er bij Super Tuesday nog bij is (en minstens tien percent pollt) zal ik toegeven dat ik er serieus naast zat. Als hij nà Super Tuesday nog iets te betekenen heeft zal ik het als één van de grootste voorbeelden van mijn totaal amateurschap in dit onderwerp beschouwen (samen met "het is nog te vroeg voor Obama" en "Puma is heel slecht voor de Democraten").
Overigens zie ik Paul als de bron van "Obama, with a landslide" omdat hij altijd dreigt als onafhankelijke mee te doen, en dan de libertarische stemmen van de Republikeinen zal afsnoepen. Als dàt het scenario wordt zal ik het ook mis hebben met mijn "je hoort er niet meer van", maar ik zal tenminste geïllustreerd hebben dat het een rationele fout was.
Een reactie posten