Ik was, dus, in Bratislava. Daar vertelde iemand me over de naderende verkiezing. Die was eerst voor een tijdje later voorzien, maar de coalitie ontdekte meer en meer dat ze elkaar niet veel meer te vertellen hadden, het geruzie vermenigvuldigde zich als een stapel broden en vissen, en de verkiezingen werden vervroegd.
En zonder twijfel verwachten de deelnemers dat de bevolking hun veredelde caféruzies even serieus neemt als ze dat hier in België van ons zouden verwachten. Terwijl in werkelijkheid heel het proces zo voorspelbaar is als wat. Prisoner's Dilemma verklapt ons het geheim. Of beter gezegd (in dit geval), herhaald Prisoner's Dilemma (1) verklapt ons het geheim. Daar concludeerden we dat we dat de verleiding om een snel punt te scoren "and to hell with the consequences" groter werd naarmate de toekomst minder doorweegt.
En dus zien we aan het begin van een coalitie niets dan lachende gezichten en grootmoedige verklaringen en gevoelens en uitingen van goodwill: aan het begin van de coalitie werpt de toekomst nog een lange schaduw, en "weet" iedereen dat elke negatieve daad nog op vele reacties kan rekenen. Maar aan het einde van het hele gebeuren wegen de toekomstige problemen binnen de coalitie natuurlijk helemaal niet meer zo zwaar door, want zeer waarschijnlijk is er dan niet eens meer een coalitie.
En diezelfde mensen die eerst zo genereus en constructief waren, veranderen alsof er een knop was omgedraaid in het stel zure ouwemannetjes dat nog snel een oneliner wil plaatsen. En zoals ik bij dat stuk al concludeerde, ze noemen het grote politiek, en wij lopen er nog in ook, maar het raakt niet voorbij het niveau van het gekonkel van een stel chimpansees.
(1) Zie http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/02/tit-for-tat.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten