Endorfien

Het blog bestaat, als ik dat goed zie, nog maar een maand, en in die tijd staan er pakweg tien posts op. Niet ongelofelijk veel, dus.

Maar toch... het heeft iets heel merkwaardigs. Het niet gaat over het ontstaan van het universum, de oorsprong van het leven, de zin van het bestaan, "waarom er iets is, en niet veeleer niets", de ongelijke verdeling van de welvaart in de wereld en al die andere dingen die ik normaal minstens nodig heb om ervoor uit mijn bed te komen. En toch betrap ik me er op dat ik geregeld ga kijken. De aanpak, de vorm, de stijl. En dus ook de inhoud.

Raar, hé? Wat maakt dat het ene blog ons aantrekt, en het andere niet? Ik kan me heel goed voorstellen dat veel mensen iets denken als "wat een poespas en dan nog één keer per week, hup, next!". En toch, niet bij mij. Een blog als een universum, een blog als de persoonlijke uitdrukking van iemands karakter, een blog tussen al die andere blogs, en zomaar opeens ben je geïntrigeerd.

Hier is de url:

http://www.endorfien.com/

Ik denk, als het een tijdje hetzelfde niveau haalt, en - misschien nog belangrijker - iets vaker een update krijgt, dat ik me nog eens enkele uren ga martelen om die url in de "blogrol" te zetten; Luc Van Braekel staat daar zo eenzaam...