Nu den Tuybens de salarissen van een paar topambtenaren heeft bekend gemaakt, volgden de kranten op met politici, topmanagers en meer topambtenaren. We kwamen zelfs te weten wat eurocommissaris Michel zoal verdient - en dus de nieuw benoemde topper bij het Europese Rekenhof; die als extra troef het verschil kent tussen liquiditeit en solvabiliteit.
Terug naar de theorie waar ik het nog maar pas over had (1). Aangezien salarissen tenderen naar het niveau waar ze de uitdrukking zijn van de bijdrage van de persoon die ze ontvangt, weten we nu precies wat de waarde is van de bijdragen van mensen als onze ministers, CEO's etcetera.
Euh... Als de markt vrij is, welteverstaan. Is de markt vrij? Worden topmanagers benoemd als gevolg van een strenge selectieprocedure, waarbij verschillende kandidaten de revue passeren? Worden er CV's geanalyseerd, wordt er een opbod georganizeerd waarbij vraag en aanbod uiteindelijk de beslissing afdwingen?
Wel, laten we eerlijk zijn. Vaak passeren inderdaad meerdere kandidaten de revue, en wellicht zal het bedrijf dat de salarissen betaalt inderdaad proberen om de kosten te drukken.
Maar wat ook wel eens voorkomt is dat de zaken "en petit comité" worden geregeld. Managers die vaak zelf niet de eigenaar van het bedrijf zijn bedisselen onder elkaar wat ze zichzelf zullen betalen, en het zou niet de eerste keer zijn dat die beslissingen genomen worden in hetzelfde petit comité dat ook over te nemen besparingen en zelfs afdankingen beslist. Wat niet belet dat we eindigen met de getallen die we nu in de krant zien staan.
Kortom, vaak is de markt niet vrij. En als ik me, met mijn zeer beperkte kennis van de economie, niet vergis, beïnvloedt dat ook de onderhandelingen in de gevallen waarin de beslissingen wel een kwestie van het spel van afdreigen en toegeven zijn. En dus bekruipt me opnieuw het gevoel dat je vanaf een bepaald moment tegen een elite zit aan te kijken, die in een positie is om zichzelf eens flink te bedienen, en dat dan ook, met diverse graden van schaamteloosheid, doet.
En oh, dat wordt allemaal gerationalizeerd. Soms hoor je ze zelfs beweren dat dat "de markt" is. Je hoort ze beweren dat dat nu eenmaal nodig is om "geschikte mensen" (lees: zijzelf) te vinden. En al die mensen die op het niveau net onder de top zitten, dat moeten dan allemaal waardeloze sukkels zijn, die van geen kanten in staat zijn de topfuncties op te nemen tegen een salarisverhoging van, zeg, twintig percent!
Geloven ze dat allemaal zelf? Of beseffen ze, ergens diep in het achterhoofd, wat een travestie dat is?
Maar alles bij elkaar is er niets nieuws onder de zon. Beschavingen hebben altijd bestaan bij de gratie van het feit dat een heel kleine elite ongeveer de hele rest van het imperium uitzoog. Dat betekende dat van de zeer armoedige omstandigheden van miljoenen mensen nog een heel klein pietsje werd afgeperst, dat dan vervolgens naar, bijvoorbeeld, Rome werd gestuurd, waar het cumuleren van al die pietsjes toch resulteerde in een zekere levensstijl. Misschien moeten we maar gewoon gelukkig zijn dat wij onze belastingen tenminste kunnen betalen?
--------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/02/een-postje-voor-een-politieker.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten