Verkiezingsgebabbel...

Vandaag lees ik dat Verhofstadt het normaal vindt dat een politicus "het voor de macht doet". Als je niet "iets wil veranderen", kan je beter kruidenier worden, of zoiets.

Die verkiezingen hebben echt iets pathetisch. Enkele weken geleden zag ik Vandelanotte, vanzelfsprekend met brede armgebaren, pleiten voor "serieuze jobs". Zou onze socialistische eminentie al weten dat dat onmogelijk - maar dan driedubbel overgehaald on - mo - ge - lijk, hé - is, zonder dat minstens een deel (en het zal een belangrijk deel zijn) van de werkgevers ook winst maakt? Ja, is het zelfs maar denkbaar dat zij dat niet inzien, en dat het toch waar is?

Maar goed, ik dacht aan Verhofstadt. Hij heeft het dus met goed geweten voor "de macht" gedaan, al die tijd, en dat vindt zijn rechtvaardiging in de dingen die je nu eenmaal wil "veranderen".

Goed, vergrootglas, microscoop, pincet, en goed gewapend vraag ik me af wààr je aan kan zien dat de laatste jaren den Guy aan de macht was. Ik zie dat alle Europese landen sinds 50 jaar, van Thatcher tot de meest linkse rakker, een economisch resultaat hebben neergezet dat zo goed gelijkt op dat van alle andere, dat geen enkele Zuid-Amerikaan, Afrikaan of Aziaat op het eerste zicht aan die cijfers kan zien van welk Europees land ze afkomstig zijn.

Allemaal zijn we nogal gemengde, nogal liberale en tamelijk serieuze democratieën, niet erg corrupt, en zeer middelmatig bestuurd - hetgeen een groot geluk is, want "zeer middelmatig" is (op zéér zeldzame uitzonderingen na) veruit het beste dat de mensheid ooit heeft gezien.

Kortom, er zit zeer, zeer weinig verschil op. Natuurlijk, als je er met je neus zo kort op zit dat een afstand van één centimeter een duizelingwekkende hoogte lijkt, dan vinden al die politiekers dat ze juist Buitengewoon Belangrijk zijn, en dat uitgerekend zij, etcetera etcetera. Maar laten we even serieus zijn. Of wacht. Waarom zouden we serieus zijn? Het gaat tenslotte om lokale verkiezingen van een héél kleinzakdoekje grond. Verkiezingsgebabbel...

Het zal wel weer een proteststem worden, neem ik aan.