Vandaag staat in de krant dat de ontslagpremies bij VW Vorst zullen oplopen tot een totale kost voor het bedrijf van 300 miljoen euro. Daarvan zal ongeveer de helft verdwijnen in de diepe zakken van de Belgische staat (waarna dat geld met de bekende bekwaamheid zal beheerd worden door onze alfmannetjes – maar dit terzijde).
Het punt is, ik weet er niet direct concrete voorbeelden van staan, dus ik kan het mis hebben, maar... Ik zou gezworen hebben dat ik mensen heb zien jammeren over de negatieve gevolgen daarvan, de hoge kosten van dat soort bedragen, die zouden maken dat bedrijven wel twee keer zullen nadenken voor ze nog in België zullen investeren - dat soort dingen. (“Ze zullen meer verdienen door thuis te blijven dan zij die blijven werken!”)
Laat me even stilstaan bij deze desnoods ingebeelde standpunten. Ik moet ineens terugdenken aan de tijd toen ik posts schreef over de topsalarissen van geparkeerde politici en hoge ambtenaren en sommige bedrijfsleiders (1). Vaak lees ik dat dat allemaal wel degelijk gerechtvaardigd is, en helemààl niet exorbitant, omdat dat maar kleine fracties zijn van de toegevoegde waarde die de managers zelf hebben gerealizeerd; omdat de emolumenten (die mensen kan je toch niet gewoon een “loon” laten verdienen zoals iedereen, dat moeten toch minstens “emolumenten” zijn?) “in overeenstemming zijn met de markt”, en nog veel meer van dat soort zaken.
Bijvoorbeeld! Een collega herinnert me er aan dat de topman van Disney 300 miljoen dollar heeft gekregen, bij zijn vertrek. Ik herinner me dat de topman van Bankers Trust, toen het destijds werd overgenomen, 100 mio dollar ontving, om op te stappen. Vaak horen we van bonussen van tientallen miljoenen euro, voor mensen die tenminste blijven zitten, en waarvan we vernemen dat ze die bedragen wel degelijk “verdiend” hebben.
En het is allemaal “marktconform”, natuurlijk.
(Maar hoe weten we dat het marktconform is? Omdat iemand het betaald heeft. En waarom betaalt iemand dat soort bedragen? Omdat het marktconform is...)
Nu moet je weten dat de neo-liberaal in mij zowat op het punt is dat hij de scheldterm “marktfundamentalist” zou gaan overnemen als geuzennaam. Maar daarbij moeten we natuurlijk wel een beetje serieus blijven. Om de redenen die ik uitleg in de posts in de voetnoot zijn er maar weinig dingen die volgens deze “marktfundamentalist” nog minder met markten te zien hebben, dan het onder elkaar bedisselen van dit soort vergoedingen door mensen die tenslotte gewoon zichzelf aan het betalen zijn. En dat brengt me bij enkele concrete overwegingen.
Bij VW zelf, bijvoorbeeld, denk ik dat we de tien, of misschien twintig, hoogste salarissen kunnen bij elkaar tellen, en dat we al niet ver meer zullen af zijn van de 300 mio euro die ze nu betalen voor de ontslagen. En als ze bereid, en in staat, zijn om dat soort bedragen neer te leggen als vergoeding aan zichzelf, elk jaar opnieuw, waarom moeten we dan geloven dat het investeringsklimaat wordt vermoord als ze dat eenmalig aan de werknemers uitkeren? En als uit het simpele feit dat ze die bedragen aan zichzelf betalen blijkt dat zoveel geld de waarde is van hun bijdrage aan het bedrijf, waarom blijkt dan uit het simpele feit dat ze dat geld aan de ontslagen werknemers betalen niet dat dat de waarde is van het aan de deur zetten van die werknemers? Of ook: als die mensen dat soort bedragen betalen omwille van de sociale vrede, dan kan ik volgens dezelfde logica die al die topsalarissen goedpraat toch alleen maar concluderen dat de waarde van de sociale vrede zoveel geld waard is?
Natuurlijk, je kan opwerpen dat al dat geld in werkelijkheid niet gebaseerd is op “markconformiteit”, en dat zonder “de chantage door de vakbonden” nooit zoveel geld op tafel had gelegen. En eerlijk gezegd zou ik dat ook wel durven verdedigen. Maar laten we zoals ik vroeg even serieus blijven. Als ik me moet laten wijsmaken, en vervolgens met stalen gezicht moet napraten, dat de topsalarissen van de topbedrijven “marktconform” tot stand gekomen zijn, dan kan je niet verwachten dat ik twee minuten later heftig protesteer tegen de vergoedingen die door de vakbonden worden afgedwongen. Ik ben geen politicus, ik maak zelf geen enkele kans op soortgelijke topbenoemingen en ik hoef dus niemand naar de mond te praten. Ik kan pleiten voor intellectuele hygiëne! Mijn voorstel is (onder voorbehoud dat ik me aan het begin van deze post niet heb misrekend in ordes van grootte van de betrokken bedragen): de vergoedingen bij VW zijn erg hoog omdat ze bepaald niet op marktconforme wijze zijn tot stand gekomen, zoals de vergoedingen van geparkeerde politici en binnenskamers benoemde picanolachtigen erg hoog zijn, omdat ze niet op marktconforme manier tot stand zijn gekomen.
Ugh ("ik heb gezegd").
---------------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/03/h-ik-was-actueel.html EN http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/02/een-postje-voor-een-politieker.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten