Pop

Mijn ervaringen met babies zijn me net uitstekend van pas gekomen.

Peuter Sarah was (voor het eerst) haar pop aan het uitkleden, om haar daarna weer aan te kleden ("de onwrikbare logica van de peuter").

Ze is nog maar goed twee jaar, dus het lukte niet zo best. En dus: "papa doen!".

Onder de vele dingen waarvan ik enkele jaren geleden nooit had geloofd dat ik er mijn kostbare tijd ging insteken stond zeer hoog bovenaan: het uit- en aankleden van poppen.

Maar het lukt wonderwel goed! Het was nochtans voor mij ook de eerste keer! Het verschil tussen poppen en babies is echter dat poppen niet bewegen terwijl je armpjes probeert in en uit mouwtjes te wurmen.

Mijn vrouw zat het allemaal sceptisch te bekijken, zoals vrouwen dat kunnen in het algemeen en die van mij in het bijzonder. "Bij ons gaat dat in de andere volgorde" zei ze, "wij doen de poppen eerst en de babies komen later. Dat is de reden waarom wij dat allemaal veel beter kunnen".

Ineens moet ik terugdenken aan hoe ze twee jaar geleden baby Sarah een blauw truitje had aangetrokken, en vol trots zei: "dat heb ik vroeger nog aan mijn pop aangetrokken". Dat vond ik toen al een beetje ontroerend.

Momenteel heeft de pop van peuter Sarah terug een hemdje en een broekje en kousjes aan, alles op de juiste plaats. En papa zit hier trots als een pauw te bloggen.