De Tijd van gisteren 4 juli schrijft over de "race to the bottom" in de Europese belastingniveau's. Dat wil zeggen, in een soort fiscale concurrentiestrijd proberen de verschillende landen zo laag mogelijke belastingen te heffen, en zo ontstaat een cirkel naar beneden. Niet alleen maken de landen zichzelf zo aantrekkelijker voor internationale bedrijven, maar ook is het allemaal veel eenvoudiger om in te vullen, op te volgen en toe te passen. En dus gebeurt het.
Tegelijk is dat een schrikbeeld voor de linkerkant van het politieke spectrum. Wie "gelijkheid" en "herverdeling" hoog in het vaandel voert - in ieder geval veel hoger dan pakweg ikzelf - wil natuurlijk graag belastingen heffen en daarmee alle mogelijke onrecht uit de wereld helpen.
Alleen, het lijkt er op dat ze het in dit onderwerp moeilijk krijgen. Zo blijkt dat één van de rechtse stokpaardjes volop uitkomt: voor een groot deel van de mogelijke belastingschalen geldt dat een lager tarief maakt dat minder mensen achterpoortjes zoeken of regelrecht ontduiken... Het totaal effect van een lager tarief, maar op een (veel) grotere basis en dan ook nog eens het ophouden met onproductieve activiteiten als fiscaliteit, levert vaak een stukken beter werkende economie op, en dus een hogere welvaart.
Een ander dilemma zit in de vraag: (aannemend dat je "tax and spend" had willen toepassen) wat doe je concreet tegen die "race to the bottom"? Internationale samenwerking, controles, vervolging? Hmmmm... Normaal vinden we bij "luciede links" niet zoveel sympathie voor allerlei soorten politiestaten - maar dat is toch waar het op zou neerkomen. Immers, je kan er zo verontwaardigd over doen als je wil, maar als een groot deel van de - vaak hardwerkende (1) - bevolking de belastingaanslagen onrechtvaardig groot vindt, dan gaan ze ermee naar het buitenland: en als dat "buiten Europa" betekent, dan is dat ook maar zo. En dus opnieuw: reglementen, grens- en andere controles, boetes, gevangenissen... En "stigmatisering", natuurlijk.
En we willen toch niet lijken op het soort rechts dat probeert te brullen van "Hitler was links", door te ontkennen dat het allemaal alweer goed begint te lijken op de communistische dictaturen, nietwaar?
Als ik probeer te voelen en tasten hoe het er bij "luciede links" ongeveer uitziet, en ik moet kiezen tussen een "race to the bottom" die uiteindelijk de welvaart vooruit helpt, of een financiële politiestaat, dan zou ik toch maar niet de politiestaat kiezen. Dat blijven natuurlijk de bedenksels van een (economische) liberaal die zelf ook belastingen betaalt, dus niet noodzakelijk onbevooroordeeld. Maar het was toch een eerlijke poging.
-----------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2008/03/rij.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten