zaterdag 14 februari 2009

De "kortzichtige aandeelhouders" van Fortis

In de actualiteit van de jongste weken heeft Geert Noels verschillende posts over Fortis op zijn blog gezet. Het thema was vaak "de kortzichtige aandeelhouder" (ik vertel het in mijn eigen woorden na, en alle fouten en verkeerde weergaves zijn helemaal mijn schuld enzovoort enzoverder; je kent dat). De meest relevante post (steeds in mijn opinie) is de volgende:

http://www.econoshock.be/2009/de-econoshock-test/

Wat ik ervan begrepen heb is het volgende. Er bestaan een hoop Fortis aandeelhouders die momenteel erg ontevreden zijn. Dat laatste kan ik als ervaringsdeskundige bevestigen. Ik wil me niet afvragen hoeveel maandsalarissen... Oeps! Daar ga ik! Streng tot mezelf: "Koen, houd er NU mee op!".

Ontevreden aandeelhouders, dus. Die mochten vorige week stemmen voor of tegen de deal van de staat met BNP, en het verdict luidde nipt: tegen. En daarbij (ik probeer steeds de punten van Geert te maken, in de mate dat ik ze zelf heb begrepen) zien ze over het hoofd dat ze (a) als aandeelhouder van een zwaar gestruikelde onderneming nu eenmaal een hoop geld kwijt zijn, en (b) dat de staat, zelfs als ze zou willen en zelfs als dat billijk zou zijn, nog niet eens kan optreden om ze ("ons") desondanks te redden. Dat laatste is tenminste wat ik in de url hierboven lees.

Dus zijn al die neenstemmers ontevreden aandeelhouders (wat ik begrijp) die bovendien kortzichtig zijn op het waanzinnige af. Want (vanaf hier neem ik het verhaal over zoals ik het zie) als "we" het zover drijven dat we de staat opzadelen met veel meer verplichtingen dan ze kan dragen: wat zijn die verplichtingen dan nog waard?

Laat me preciseren. Onze deposito's bij verschillende banken zijn dus gegarandeerd door de overheid: hoera! Alleen, de dag dat de overheid die wegens de grote problemen ook werkelijk moet uitbetalen... Waarmee gaat die dat doen?

Hmmmmm?

Volgens mij probeert Geert ons te vertellen dat de overheid dat in feite niet allemaal zou kunnen betalen, en dat de "garantie" veel meer een poging is, niet om ons te verzekeren dat ze zullen betalen, maar om ervoor te zorgen dat het nooit nodig is. Want nogmaals: als al dat geld verloren ging in algeheel faillissement: wat kan de staat dan doen?Geld drukken? Ten eerste: onder de euro kan België geen geld meer drukken, point final. Ten tweede, als je veel meer geld bijdrukt dan je economie aandikt, dan creëer je alleen maar een enorme inflatie. En of je je geld nu kwijt bent omdat je het niet terugziet, dan wel omdat het niets meer waard is...

Ontlenen, dan maar? Tuurlijk, tuurlijk... Alleen... Van wie? Wie denkt dat België goed genoeg zal zijn om de leningen terug te betalen als de bedoeling is de giga-verplichtingen van gefaalde (bij hypothese, natuurlijk) banken uit te betalen? Waarom moet ik ineens aan IJsland denken... (1)? Dus in het beste geval gebeurt dat allemaal ten koste van een torenhoge staatsschuld, zelfs naar Belgische maatstaven, en aan bijhorende rentevoeten. Ik pas mijn opmerking aan: of je je geld nu kwijt bent omdat je het niet terugkrijgt, dan wel dat je er de belastingen mee moet betalen...?

En dus zijn de aandeelhouders hopeloos kortzichtig en iemand, ik denk Geert zelf, schreef zelfs dat ze alleen maar "wraak" hadden genomen, een primitieve reflex waarmee je je frustratie een spectaculaire uiting kan geven, maar waaraan ze vanaf dag twee geen plezier meer zullen beleven.

Maar ik begrijp het toch ook allemaal wel. Ik kan het zelf weten (of ik niet wou horen weet ik niet, maar ik kan het in ieder geval voelen...): als je aandelen van 21 naar 1 gaan, dan is het echt geen argument dat je "anders alles kwijt bent". Geloof me gerust dat ik nu al het gevoel heb dat ik "alles" kwijt ben, en dat ik het daarvoor dus niet zou gelaten hebben. En dan ben je al snel bij vragen als: "waarom konden die andere banken dan wel gered worden?", of "als ze onze stem zo hard nodig hebben, waarom leggen ze er dan niet wat meer voor op tafel?"

Waarmee ik weer bij Geert ben. Het antwoord op die vragen zal wel zijn: omdat het resp. wel, of juist niet mogelijk was. En ik ben het ook eens met Geert dat wij, aandeelhouders, dat allemaal niet weten. Persoonlijk vind ik dat dat grotendeels komt omdat het nooit fatsoenlijk is uitgelegd. Ja, er zijn uitgebreide analyses van verschenen. Maar neen, die bevonden zich niet op het niveau van "laat me proberen het te vertellen aan mensen die er niets van weten". En het feit dat één of andere politieker het allemaal gewoon als feit meedeelt... Tja, die geloofwaardigheid van politiekers... Enough said...

---------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2009/01/ijslandse-kroon-waar-is-het-geld.html

Geen opmerkingen: