Je weet nog wel. De "kortzichtige aandeelhouders" stemden tegen de deal met BNP, omdat ze een bende slechte verliezers waren, wiens enige optie nog een soort infantiele wraak was. Dat was een zielige uitweg voor een (toegegeven) hoop frustratie om de verliezen, maar ze gingen er intussen de ene euro waarde die het aandeel nog had ook nog mee verliezen. Terwijl de belastingbetaler, na het afhaken van de "witte ridder" met de gebakken peren ging blijven zitten.
En als die aandeelhouder die net enkele tientallen euro (per aandeel, en er zijn veel aandelen in omloop...) verloren had echt niet gevoelig was voor het argument dat hij één euro kon verliezen, was het enige dat overbleef dat de "nee-stem" een groot, gefrustreerd f*** y** (hey, dit is tenslotte een familieblog) aan het adres van de beslastingbetaler was.
Maar kijk! Ineens blijkt dat er, misschien, toch wel wat meer te rapen valt? Misschien hadden die aandeelhouders, toen ze voor "neen" kozen, dan toch een punt dat hun stem blijkbaar voldoende waard was om er dan ook wat meer voor te geven? Ik heb het werkelijk niet genoeg gevolgd om het te weten, ik had ze al lang gedegoûteerd afgeschreven, maar vandaag (tenminste) lijkt het daar wel op. Daar heb ik niets van diepe analyses over juridische constructies voor nodig, maar alleen de wet van vraag en aanbod.
Maar natuurlijk kan ik het net zo goed met deze post mis hebben als met de vorige over dit onderwerp. Eerlijk gezegd lig ik als collega bankbediende meer wakker van de vele mensen wiens job op het spel staat, dan van wat spaargeld, zeker van mensen die er geen boterham minder zullen om eten.
---------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2009/02/de-kortzichtige-aandeelhouders-van.html
1 opmerking:
If the deal is improved again, the initial negotiators (Didier,...) will truly look like a..h..les.(This is a family blog indeed).
Serge
Een reactie posten