Een serieuze kandidaat!

Tot mijn verbazing zie ik op de kieslijsten een kandidaat staan die ik met de beste wil van de wereld niet met het denigrerende "politieker" zou omschrijven. Jan Wouters is professor Internationaal Recht van de KUL, en iemand waarvan ik, in die functie, verschillende keren waarderend heb zitten denken dat hij interessante dingen zegt. En nu zie ik hem staan op een CD&V lijst voor de Europese verkiezingen, als derde opvolger.

Het punt is evenwel: ik ken Jan Wouters persoonlijk. Voor je denkt dat het allemaal iets voorstelt; ik denk dat de kans reëel is - ik verwacht - dat als we elkaar op straat zouden tegenkomen, we elkaar zouden herkennen en enthousiast "hoe gaat het's" zouden uitwisselen, en zouden informeren naar de kindjes. Maar meer ook niet, dus, en ik durf niet uitsluiten dat we elkaar wel degelijk onopgemerkt zouden passeren. Maar ik denk het echt niet.

Maar daarmee weet ik ook dat Jan niet alleen een zeer serieus iemand is, maar wel degelijk ook een veelzijdig talent, die ik ooit wel aan het werk heb gezien in domeinen die je niet had verwacht, filosofisch, maar ook bijvoorbeeld artistiek. En gelachen dat we vaak hebben...!

Nu verneem ik ook nog (als ik het tenminste goed begrepen heb) dat Jan Wouters niet verwacht een mandaat op te nemen. Oei! alarm! Schijnkandidaat!

Wel, om niet zomaar de kern van waarheid die daarin zit af te wimpelen, toch een beetje context. Zelf ben ik iemand die vrij vaak op een serieuze partij stemt (en dat is dan de VLD), maar in mijn hele geschiedenis heb ik toch vaker dan de helft op kleine protestpartijtjes gestemd. Bijvoorbeeld als er weer eens berichten waren over stuurse VLD'ers wanneer het diner naar de smaak van de heren niet verfijnd genoeg was, of wanneer er ons berichten bereiken over "legendarische woede aanvallen" die ze af en toe krijgen, en waarbij serieuze mensen verondersteld worden sidderend in een hoekje te zitten schrik hebben.

Dat komt allemaal recht uit Chimpanzee Politics van Frans De Waal en is een belangrijke bron voor het misprijzen dat ik voor politiekers voel. En dus stem ik vaak voor kandidaten van protestpartijtjes, en zeg nu zelf, ik verwacht heus niet dat die mandaten gaan opnemen.

Maar val ik daarmee niet voor de strik die de partij heeft opgezet? Aangetrokken door een grote naam kom ik er op af als de vliegen op de stroop; wéér een streepje bij voor de CD&V. Ook daar heb ik over nagedacht, en eigenlijk denk ik eerder dat ik, als de volleerde judoka die ik nu eenmaal ben (1), het manoeuvre van de partij tegen henzelf gebruik. Immers, beeld je een wereld in waarin iedereen doet wat ik van plan ben. Nu staan daar ineens al die politiekers met open mond te kijken hoe ze serieuze mensen op hun lijsten hebben gezet, en in de volgende beurt blijkt dat niet de politiekers, maar wel de serieuze mensen de meeste voorkeur van de bevolking wegdragen. Zeg nu zelf: zou dat niet fijn zijn?

Nu, natuurlijk weet ik ook wel dat dat niet is hoe het zal gaan. Maar dat hoeft ook niet. Ik zal op Jan Wouters stemmen omdat ik hem, menselijk gesproken, als speels maar serieus herken. En wat kan een mens nu nog meer willen?

---------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2009/04/ippon.html