In feite wist ("weet") ik niet wat een Twitterpagina is. Zoals ik ook maar ben beginnen bloggen toen de dood van de blogs al geregeld werd afgekondigd. En zoals ik van een hoop dingen nog altijd niet weet wat het is: facebook? Al de rest? Dat is het voordeel van een dinosaurus te zijn: wat je niet kent, daar hoef je je geen zorgen over te maken. En ik kan me altijd zo geweldig tevreden voelen als ik weer iets zie waarvan je op alle blogs leest dat het achteraf bezien toch dat niet was: wéér iets waar ik geen kostbare tijd in heb gestoken.
Maar om allerlei redenen dacht ik dat het nuttig zou zijn als ik wel wist wat "Twitter" betekent. Dus nu weet ik dat ik mensen kan "volgen" als ze een kort bericht op het web plaatsen, omdat de berichten van de mensen die ik heb aangeduid ("volgen") op mijn pagina verschijnen. En ik kan zelf ook berichten plaatsen, die dan gelezen zouden worden door de mensen die mij volgen.
Afgaand op de ervaringen met dit blog zal het geen vechten worden om mijn Tweets te zien te krijgen. Maar anderzijds, aangezien de berichten wel kort moeten zijn kan ik geen last van "te lang, te veel, te moeilijk en te luid" krijgen. En toch... Voorlopig zegt het me niet veel. Wie moet ik nu gaan "volgen"? En wat heb ik te zeggen dat ik niet even goed hier kwijt kan? Hoe dan ook, een beetje blijven kijken en ik zal ook weten wat "Twitter" betekent. En mocht één van de lezers suggesties en ideeën hebben: heel graag. In afwachting zit ik mezelf toch wel heel erg modern te vinden: zomaar een Twitterpagina! Zoiets heb jij niet, neem ik aan?
1 opmerking:
Awel. Probeer eens. Volg een aantal mensen (ik heb mezelf in de aanbieding). Kijk wat die te vertellen hebben. Zet een linkje naar een interessant artikel, geef het antwoord op een vraag, stel zelf een vraag (doe dit pas als je volgers hebt).
Voordeel is: je kan het niet fout doen als je je normaal gedraagt. Anders staan wij klaar met pek en veren. Ah ja. En een linkje naar je twitteraccount in deze blogpost, dat mis ik ook nog.
Een reactie posten