"En veel geluk voor 't nieuwe jaar"...

Als kind was ik helemaal niet opgezet met het verschijnsel "nieuwjaarsbrieven". Het behoort tot mijn kleuter herinneringen; ik heb er een paar van toen ik drie was en het zou me niets verbazen als dit er één van was: ondanks alle aanporren en dreigementen weigerde Koen koppig zijn versje op te zeggen. De ouders keken afkeurend, de tantes en nonkels en grootouders keken afkeurend, de andere kindjes keken afkeurend en na de Kerstvakantie werd ik nog eens voor heel de klas te kijk gezet omdat de wandaad luid verkondigd werd, gevolgd door een geschokt "oh".

Kortom, een voorproefje van wat me de rest van mijn leven te wachten stond.

Maar het moet gezegd dat het zeer schattig kan zijn als het gebeurt door kindjes die het wel fijn vinden. Kleuter Sarah heeft enkele nichtjes die dat fantastisch doen, en zelf is ze, duidelijk geholpen door het goede voorbeeld, er ook niet slecht in, integendeel. Ze heeft nog altijd (1) de gewoonte om soms haar stem heel diep te laten zakken als ze iets zegt; meestal als ze geen tegenspraak verwacht, of anderszins vindt dat ze met "stating the obvious" bezig is. Welnu, dit jaar eindigt haar brief op

"Ik beloof je flink mijn best te doen
en dat is niet makkelijk voor zo'n grote kapoen
zo, nu ben ik klaar,
en veel geluk voor 't nieuwe jaar"

Je had dat stemmetje moeten horen diep gaan, daar bij die tweede regel...

Kleuter Thomas kan maar met de grootste moeite zijn vier regeltjes opzeggen, hij is weer helemaal zijn vader. Maar ik probeer die atmosfeer van algemene afkeuring wel te vermijden, en dat alleen al helpt (hint, hint...?).

En veel geluk voor 't nieuwe jaar, dat wens ik natuurlijk ook alle lezers, en heel de rest van het leven op Aarde.

-----------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2008/06/baby-thomas-is-n-jaar-oud.html