Meegetroond door vriendin Lena was scholier Sarah vorige week naar de lokale chiro gegaan. De combinatie van prachtig weer en veel vriendjes van school had er een groot succes van gemaakt. En er was ook nog de factor dat scholier Sarah er door Lena van op de hoogte was gebracht dat je er een drankje en een pakje chips kon kopen: 50 cent per stuk!
En dus was scholier Sarah voorzien van een euro - en wel in de vorm van twee stukken van 50 cent, want zo had scholier Sarah niet één, maar wel twéé centjes op zak! - naar het evenement getrokken, en na afloop zat ze glunderend in de auto haar chips te knabbelen en...
Ze kon er de rest van de week niet meer over zwijgen. Je moet dat begrijpen: voor de eerste keer in haar leven was scholier Sarah ingewijd in een geheimzinnig ritueel, dat ze wel al vaak had gezien, maar nog nooit zelf had beleefd. Voor het eerst in haar leven had ze helemaal in haar eentje beslist dat het tijd was om iets te kopen; om naar het stalletje (of whatever) te gaan, daar te zeggen wat ze wou, haar centje af te geven en in ruil iets terug te krijgen.
En ja, het zou minder mysterieus geweest zijn als de keuze niet tussen cola of fanta, maar wel tussen spruitjes en witloof was gegaan. Maar het was zoals het was, en de oogjes van scholier Sarah glinsterden nog de hele week na.
Dus had scholier Sarah deze week weer twee "centjes" van een halve euro op zak, en papa had nog eens goed met het handje laten voelen waar ze die moest terugvinden en daarna zorgvuldig de rits weer gesloten. En om 17.00 uur de twee broertjes de auto ingezet en naar het chiroterrein gereden...
En daar kwam scholier Sarah met een bedremmeld gezichtje aangelopen. Géén pakje chips! Ze was haar centje kwijt! Mama had het nog gezegd, dat ze zo was blijven prutsen en spelen met de centjes dat ze vreesde dat het slecht zou aflopen. Maar papa kon dat natuurlijk niet over zijn hart laten gaan. Papa zocht en vond gelukkig nog andere centjes, en scholier Sarah wist niet hoe snel ze naar het kraampje moest lopen om met fanta en chips terug te komen. Alsof ze voelde dat ze iets had goed te maken deelde ze de fanta voorbeeldig met kleuter Thomas, en de chips met kleuter Thomas en peuter Simon. Heel erg snel hebben ze niet gestapt, de kleuter en de peuter, met die handjes die "koekjes" (zoals peuter Simon het noemt) moesten vasthouden en naar het mondje brengen, maar ze keken toch zo tevreden uit hun oogjes...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten