Papa zit te computeren, peuter Sarah dribbelt rond terwijl ze zich overal vasthoudt - ze kan nog altijd niet alleen stappen. Dan laat ze zich op handjes en voetjes zakken, en met het klassieke "pets pets pets" geluid kruipt ze er vandoor om een Formule 1 rijder het nakijken te geven. Dra verdwijnt ze achter de hoek en de peutergeluidjes nemen af.
Ineens gaat het mis. Uuuuuhhh! Uuuuuhhh! UUUUHHHH!!!!! (Enzovoort). Papa komt haastig toegesneld. Daar staat peuter Sarah, recht op de voetjes, met in haar ene handje haar jas, en in haar andere handje haar sjaal. Papa neemt gehoorzaam de spullen aan en begeeft zich naar de kapstok waar ze nog niet waren opgehangen.
Alarm! Niet goed! Alert! Uuuuuuhhh! Uuuuuuhhhh! UUUUUHHHH!!!!!
Wat nu?
Papa geeft het jasje terug en peuter Sarah probeert er zowaar haar armpje in te wurmen! Met een beetje hulp van hogerhand lukt het en nu grijpt ze haar sjaal en begint die rond haar hals te leggen.
Juist een hondje dat met zijn leiband komt aangedraafd, omdat het wil gaan wandelen, gaat door mijn hoofd.
Doingggg! De euro van papa is eindelijk gevallen! Peuter Sarah kan met moeite "mama" en nog geen "papa" zeggen, maar ze kan wel duidelijk maken dat ze wil gaan wandelen. Het is zacht weer! De avond is nog jong! Papa trekt gehoorzaam zijn schoenen aan, en luid kraaiend laat peuter Sarah zich naar buiten dragen.
Dat is nog maar achttien maanden oud, dat is nog maar een turf hoog, maar dat weet potverdikke goed wat dat wil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten