Intussen in hoofdstuk 5 van het boek van William Easterly (1) tref ik een verwijzing naar de film “Cat Woman”. Die heeft de “award” gekregen van slechtste film van 2,004. En de vraag is: zou iemand op het idee komen te beweren dat het toch een heel goede film was, omdat het 100 miljoen dollar had gekost om hem te maken?
Hier kennen we het antwoord: “Neen, niemand zou op dat idee komen, en waarom stel je dat soort domme vragen?”.
Ook daarop krijgen we antwoord. Easterly, remember, heeft het grotendeels over hoe de ontwikkelingshulp van de laatste decennia heeft geleid tot heel veel hulp (uitgedrukt in miljarden dollars), maar tot heel weinig ontwikkeling. En hij heeft het ook over de vraag hoe dat komt. Eén van de kortsluitingen in de causaliteit (die in werkelijkheid erg complex is) ligt aan een verkeerde aanpak bij het meten van de resultaten die uit al die inspanningen voortkomen. Kijk mee.
De ontwikkelingshulp vertoont twee kanten. Er zijn die vele miljarden dollars die er in kruipen. En er is wat we met die miljarden dollar hoopten te bereiken. Ik moet ineens terugdenken aan het postje over Lien die momenteel in Kameroen bij de Pygmeeën zit (2). Als ik toch die hongerbuikjes en de kindersterfte omlaag zou krijgen, schreef Lien, zouden we dan niet al erg gelukkig moeten zijn?
Natuurlijk, in vergelijking met Lien in Kameroen en Koen achter de computer zijn de doelen van de Wereldbank en de “Washington Consensus” veel ambitieuzer. Het BNP per hoofd moet omhoog, en ook de scholingsgraad – dat soort dingen. Maar nu ontstaat een probleem. Je kan miljarden dollar sturen, maar als de ayatollah zegt dat vrouwen niet buiten komen, dan zal de scholingsgraad niet sterk stijgen. Zo kan je nog duizend factoren opsommen die allemaal met de goede bedoelingen komen interfereren (communistische of andere dictaturen; ecologische degradatie, burgeroorlog, overbevolking...). Dus na het besteden van je geld meet je de resultaten, je stelt vast dat er eigenlijk geen resultaten zijn – en de consequenties daarvan kan je alle dagen lezen op blogs en usenetforums enzovoort.
Bovendien, de politici moeten iets kunnen tonen. Vergeet niet: het zijn alfamannetjes (3)! Ze moeten armzwaaiend in het centrum van de belangstelling staan, niet omdat één of ander Afrikaans BNP per hoofd omhoog moet, maar omdat dat is wat alfamannetjes doen (4). En als je niet kan tonen dat het resultaat van je activiteiten op Groot Staatsmansniveau leiden tot de verhoopte stijgingen; wat doe je dan? Wel (zegt Easterly), dan meet je gewoon niet de output van de inspanningen, maar wel de input! Je komt met een gezicht, zo trots als een chimpansee vertellen met welke bedragen de problemen nu weer zijn aangepakt, en je hoopt dat niemand in de gaten heeft hoe dat neerkomt op beweren dat Cat Woman een goede film was omdat hij 100 miljoen dollars heeft gekost.
Om te besluiten denk ik dat Easterly’s conclusie zodanig hoort bij de uitdrukking “nagels met koppen”, dat ik die er maar meteen bijzet:
“We can understand the emphasis on aid volume only as reflecting the pathology that in aid, the rich people who pay for the tickets are not the ones who see the movie.”
Waarschijnlijk zou Ivan Janssens (5) nu zeggen: Easterly: 1 – Aid Establishment: een grote rokende krater van tien bij twaalf.
-----------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/02/william-easterly.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/02/ontwikkeling-maar-dan-concreet.html
(3) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/10/chimpanzee-politics-en-evolutietheorie.html
(4) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/01/en-nog-mr-alfamannetjes.html
(5) http://www.ivanjanssens.be/dutch/weblog.asp
1 opmerking:
Wel als je het zo stelt: Easterly - Aid Establisment (idpv. Sachs) zijn het reeds forfaitcijfers voor eerstgenoemde. :)
Een reactie posten