Volgens de één of andere poll zou de Republikein Giuliani het in een duel met Democraat Hillary Clinton halen met enkele percenten verschil. Om eerlijk te zijn: ik geloof er geen woord van. Voorlopig houd ik me maar aan een eerder commentaar van me, dat we wel al de zwaargewichten van de Democraten voor de komende presidentsverkiezingen kennen, maar nog niet bij de Republikeinen. En dus geloof ik dat Hillary nog zal meedoen als er van Giuliani al lang geen sprake meer is.
Laten we niet vergeten dat de media er belang bij hebben in dit stadium iedereen met een beetje naam zo serieus mogelijk te behandelen. Als ze dat niet doen – wel, minder verkochte kranten en tijdschriften, minder aangeklikte websites, enzovoort. En dus maken en lezen we nu analyses, met veel Giuliani en consoorten, en de vraag is eigenlijk alleen hoe lang hij de schijn kan ophouden. Steeds volgens mij, natuurlijk!
En zoals ik al zei, natuurlijk mag je me hieraan herinneren, als hij ongeveer twee jaar na nu net is ingehuldigd als nieuwe president. De echte reden waarom ik dit allemaal neerschrijf is immers alleen maar om een soort foto te maken. Om te registreren hoe nu, in 2,007, de situatie er uitziet, waarop we dan, begin 2,009 vol vertedering zullen terugkijken.
Giuliani, dus. Het enige dat de wereld van hem weet, is dat hij op het juiste moment, en vanuit een zekere symboolfunctie, aanwezig was op de juiste plaats. Hij begaf zich naar de plaats van de aanslagen van 9/11 en vertoonde zich aan den volke (alle grammaticale correcties welkom). Daar heb je eigenlijk ook niet zo heel veel voor nodig. Natuurlijk heb je een uitstraling en een zelfvertrouwen nodig dat lang niet iedereen heeft, maar toch. Erg veel stelt het nog altijd niet voor. Laten we niet vergeten, zelfs Bush heeft af en toe dergelijke dingen kunnen neerzetten.
Natuurlijk, daarmee zijn we bij een belangrijk punt. Je voelt dat mijn bedenkingen tegen Giuliani van een soort inhoudelijke aard zijn. Maar alle bedenkingen van inhoudelijke aard lopen natuurlijk meteen stuk op dat laatste punt: Bush is ook president geworden. Natuurlijk kan ik daarop antwoorden: des te meer kans, gezien de consequenties stilaan in alle koppen beginnen door te dringen, dat de Amerikanen dat geen tweede keer zullen laten gebeuren. Maar ook daar bestaat een simpele tegenwerping. We kunnen denken dat ze in 2,000 niet wisten wat ze deden, maar in 2,004 wisten ze het wel.
En dus is het niet onmogelijk dat er wel degelijk opnieuw een uithangbord in het Witte Huis terechtkomt. Maar ikzelf, begin 2,007 geloof dat het niet zo zal zijn. Dat is ook de reden waarom ik niet erg in Obama geloof. Oh, ongetwijfeld een politiek talent dat misschien zelfs doet denken aan Bill Clinton himself, maar te vroeg. Die jongen gaat nu voor een geweldige publiciteitscampagne, en met wat geluk zelfs een vice-presidentschap, maar pas binnen acht jaar is het menens.
Maar hij zal er volgens mij stukken langer inzitten dan Giuliani.
En je mag me aan al die dingen herinneren. Sterker nog, ik zal mezelf vaak aan al die dingen herinneren. In feite kijk ik er een beetje naar uit. Het is alleen maar show, natuurlijk, maar ik vind het stukken beter dan, pakweg, “De Kampioenen”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten