Een beetje sneu voor de Vlaamse Socialisten

Versta me niet verkeerd: ik denk dat het socialisme een gebuisde ideologie is, oubollig, niet meer van deze tijd. Natuurlijk (h)erken ik het idealisme en begrijp ik de bestaansreden ervan, destijds, alweer een hele tijd geleden. Maar ik denk dat het ondanks veel kakelen geen eieren heeft kunnen leggen, en veel eieren van anderen heeft moeten breken voor ze zelf begonnen in te zien dat ze nog altijd geen omeletten hadden.

En dus begonnen ze zich ofwel te hervormen, ofwel zich te laten wegstemmen. En mijn opinie is nu dat de Vlaamse Socialisten als enigen het droeve lot hebben ondergaan dat ze zich eerst hervormden, en vervolgens toch nog werden weggestemd.

Je raadt het al: ik denk dat het de schuld van de Waalse Socialisten is. Die kan ik alleen maar omschrijven in termen als "rot", "corrupt", "parasitair" enzovoort, je mag me corrigeren als ik het mis heb. Maar omdat ze tegelijk ook de uitkeringen betalen van mensen die daarvan niet zelf de rekeningen moeten betalen, blijven ze hoge scores halen in verkiezingen. Terwijl de mensen die wel de rekeningen moeten betalen niet op, en dus ook niet tegen, de Waalse Socialisten konden stemmen.

Dus, steeds in mijn politieke analyse (ironie-alert!) hebben de mensen die de rekeningen van de socialisten wel moeten betalen zich afgereageerd op een groep waar ze wel op, en dus tegen, konden stemmen, hoewel die zich wel had hervormd.

En dus hebben de Vlaamse Socialisten de afstraffing gekregen die de Waalse Socialisten hadden verdiend.

Nu, figuren als Vandelanotte of Tobback - daar zou ik nooit op stemmen - nu ja, zij zouden ook nooit op mij stemmen, dus wat dat betreft staan we even. Dat zou niet alleen tegen mijn filosofie ingaan, maar ook tegen mijn allergie voor alfamannetjes: want dat zijn nu eens prototypes van alfamannetjes, zie. Maar we moeten ook eerlijk zijn. Volgens mij zijn mensen als Vandelanotte en andere kopstukken van de Vlaamse Socialisten niet corrupt, en nog minder rot, zoals een hoop Waalse Socialisten dat wel zijn. Ik denk echt dat ze hun eigen ideologieën en idealen geloven, en verder zullen ze wel niet ambitieuzer zijn dan de andere politiekers.

Kortom, het zijn mensen wiens politieke overwinningen ik draag met de waardigheid en de berusting waarmee Vandelanotte momenteel zijn politieke nederlaag draagt. Het zijn mijn vrienden niet, maar het zijn ook mijn vijanden niet. Laten we zeggen dat ik hen niets ergers toewens dan nederlagen van een 2% per verkiezing...