Jaja, oude Belgische frankskes (gelijk aan 2.50 euro), en dat hoewel ik al sinds 1,999 in euro reken. Ik werk immers al vele jaren in de wisselmarkten, en die voerde de euro in vanaf 1,999 (na Christus). Maar het was wel nog de periode waarin we allemaal briefjes en stukken in de nationale munten hadden, toen ik een Briljant Idee had.
Het idee ging als volgt. Een hoop mensen onder mijn familie, vrienden, collega’s en kennissen zijn mensen met een job. Omdat we ook nog geboren zijn in het Westen van de late twintigste eeuw, vinden we onszelf dan ook terug in een historisch uiterst gepriviligiëerde positie (1). We sterven niet langer aan infectieziekten, we hebben niet langer een kans van tientallen percenten dat onze kinderen als baby sterven, onze vrouwen hebben niet langer een kans van tien percent (zo herinner ik het me uit het blote hoofd – elke beargumenteerde correctie is welkom) dat ze in het kraambed sterven, en honger hebben we alleen als we ons willen voorbereiden op een naderende feestmaaltijd.
Een deel van die mensen – bijvoorbeeld: ikzelf – zit met het probleem dat we best wel bereid waren iets van die welvaart af te staan, als we tenminste het gevoel hadden dat dat iets oplevert. Dat valt op zijn beurt in twee stukken uiteen. Hoe groter hetgeen je afstaat (zelfs al is dat verhoudingsgewijs zeer klein) is, hoe groter je ook een terughoudendheid ervaart bij het risico dat het inderdaad verloren moeite is. Terwijl hoe kleiner de bijdrage die je levert, hoe meer je je als de beroemde “druppel op een gloeiende plaat” voelt, zodat je het alweer evengoed zo kan laten.
Die twee verzuchtingen moesten verzoend worden! Om te beginnen zoek je een activiteit waarin je vertrouwen hebt. Bijvoorbeeld omdat je de mensen kent. Dat is waar de verhalen over “de bijen van Kameroen” (2) of Lien Verstraete bij de Pygmeeën (3) vandaan komen. De mensen die dat doen zijn ook de mensen met wie we af en toe in België samenkomen om uit te maken welke projecten we nu precies gaan steunen. Met andere woorden, je kent ze zelf, je weet dat het geen feestneuzen zijn, maar gediplomeerde en ervaren biologen die al eerder de handen uit de mouwen hebben gestoken. Je weet dat je geld rechtstreeks bij hen terechtkomt, en niet in vijfsterrenhotels of de bureacratie van zware organizaties.
Bleef het “druppel op een gloeiende plaat” probleem. Je kan natuurlijk je spaarcentje storten, maar je weet dat je niet veel meer hebt gedaan dan je geweten sussen. Het Briljant Idee was dat het mogelijk was om een druppel op een gloeiende plaat om te zetten in een tropische stortbui. Al wat daarvoor nodig was, was een groep sympathisanten die bereid waren geregeld een lachwekkend kleine som te storten. Bijvoorbeeld: 100 BEF per maand, zijnde 2.50 euro. Als ik dat stort, dan is het een druppel op een gloeiende plaat. Als mijn vrouw dat ook stort, dan zijn het al twee druppels. Als nu ook mijn familieleden dat doen, en mijn vrienden, kennissen en collega’s...
Na een tijd heb je tientallen druppels. En volgende maand opnieuw, en de maand daarna nog eens, enzovoort. Klinkt alsof het niet slecht zou zijn om het nog wat uit te breiden, nietwaar? Momenteel steun ik samen met tientallen mensen de bonobo’s van de Antwerpse Zoo. En zoals ik eerder heb geschreven hebben we parallel daarmee een eigen VZW opgericht (4) die niet (zoals de Zoo) over de onderzoekskant van de problematiek gaat, maar eerder over de ontwikkelingskant. Met de bescheiden financiën van die VZW volgen we momenteel het bijenproject van Kameroen het schooltje waarover ik het gehad heb (5). Alle steun is natuurlijk welkom, dus geef ik maar rap, in de hoop dat niemand het merkt, de coordianten van onze VZW mee:
VZW Ape Assistance, rekeningnummer 733-0339548-78
Maar laat ik meteen proberen een abstracter niveau te bereiken. Laat ik me even richten tot die lezers die inderdaad die job en dat vast inkomen hebben – hoewel ik het haastig wil bijzeggen: het penninkske van de weduwe wordt bepaald niet minder geappreciëerd dan in het beroemde bijbelverhaal. Kom het als zeer gewaagd en vergezocht over als ik denk dat we misschien wel 1% van dat inkomen zouden kunnen (en willen) missen, indien we inderdaad wisten wie, wat en waarom? Is het ook niet zo dat één percent van inkomen snel enkele honderden franken per maand betekent? In dat geval is het een kwestie van een aantal verschillende projecten te kennen, zodat je aan elk van die projecten je 100 BEF per maand stort, en je hebt bovendien je “risico” (dat je je geld aan het verkeerde project hebt gespendeerd) nog gespreid ook. Het wordt dan een kwestie van het een beetje op te volgen, en je kan per project bijsturen (lees: afhaken) waar je dat nodig vindt.
En als, desnoods na enig zoeken en tasten, enkele projecten gaan bovendrijven, en meerdere mensen gaan die projecten steunen met de habbekrats van – laat me nu toch maar even omrekenen – 2.50 euro per maand, dan komt het moment dat al die druppels daadwerkelijk veranderen in een tropische stortbui, maand na maand opnieuw. En dat terwijl we redenen hebben om aan te nemen dat die stortbui, in geld uitgedrukt, zal terechtkomen op een plaats waar we die nodig achten (6).
Zou dat nu geen waardig idee zijn? Ikzelf steun momenteel met 2.50 euro per maand het onderzoek van de Zoo, en met nog eens 2.50 euro per maand de projecten van onze eigen VZW. Er is best nog wel wat ruimte om over andere projecten na te denken. Wat er voor mij belangrijk is, is dat er grote directe betrokkenheid is – dus geen dikke lagen “management” en “marketing” om te financieren – en dat er een potentiëel is om andere sympathysanten aan te trekken. Zodat ik het gevoel heb dat mijn druppel tussen de vele andere iets kan gaan betekenen.
-----------------------------------------------------------
(1) Overigens heb ik daar in de beginperiode van dit blog een post over geschreven waarvan ik nog altijd denk dat hij een beetje aandacht verdient:
http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/03/banket.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/11/de-bijen-van-kameroen.html
(3) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/02/ontwikkeling-maar-dan-concreet.html
(4) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/07/save-bonobos.html
(5) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/03/een-schooltje-in-kameroen.html (6) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/04/nog-over-geld-en-economie.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten