"Auto" zegt peuter Sarah terwijl we in de auto zitten.
"Ja, Sarah, heel goed, dat is een auto."
"Boom! Boom! Boom! Boo..."
"Jaja, een boom, heel goed, hoor!"
"Waf!" zegt peuter Sarah.
Waf? Hmmmmm... Ah! Twee meter verder passeert een wandelaar met een hond.
"Goed Saartje! Dat is heel goed! Een hond! De hond doet waf!"
"Babytje!"
Ha! Haar eerste woord van drie lettergrepen! En ze kan het al goed.
"Ja, we gaan naar het babytje. En hoe heeft het babytje?"
"Thomadz!"
Gelukkig kende ze dat woord maar tijdens de laatste dagen, want anders had ze zeker haar mond voorbij gepraat. "Thomadz, Thomadz, Thomadz" klonk het hier de laatste dagen vaak genoeg.
In het ziekenhuis zelf hebben we op foto dat peuter Sarah lachend een beertje tegen baby Thomas drukt, en hem een konijn aanbiedt, maar we hebben het zo gelaten toen ze dat laatste weer afpakte. En dan klinkt er geluid op de gang. "Kindje" zegt peuter Sarah, en ze dribbelt, gevolgd door papa, de gang op.
Het blijkt dat er een grote bijeenkomst plaatsheeft, twee kamers verder. De mensen zien er donker uit, ik zou haast zeggen, Noord Afrikaans. Een jonge man met een baard ziet glimlachend toe hoe peuter Sarah haar armpjes uitsteekt naar een uk van iets groter formaat.
"Zeker de grote zus?" zegt hij vriendelijk in zeer goed Nederlands. Zeer goed, maar niet perfect. Er is een nog hoorbaar accent van één of andere semitische taal; als ik zou moeten raden, uimmmm, laten we zeggen: Arabisch.
En is dat niet grappig, hij heeft ook een zoontje, en hij heeft ook al een oudere dochter! Glimlachend kijken we elkaar aan: kindjes, ze zijn zo vertederend. De andere familie heeft er duidelijk geen gebrek aan, maar ja, behalve de papa zelf zijn er ook drie madammen op bezoek, alle drie hebben ze enkele spruiten bij, en alle drie zijn ze nogal zwaar gekleed voor de tijd van het jaar, en met hoofddoek.
Wat me opvalt is dat de kinderen onderling Nederlands spreken. De madammen spreken ook Nederlands met de kinderen. En als ze weggaan zie ik er één van GSM'men met iemand, en ik hoor: in het Nederlands. Alles met het hoorbaar accent van de Semitische taal, weliswaar, maar toch, je kan moeilijk ontsnappen aan de conclusie: ze gebruiken onze taal.
En onze geneeskunde, en onze technologie.
Mijmerend volg ik peuter Sarah terug naar mama. Nog maar één generatie werd er op zéér overtuigde toon beweerd dat de vrouwen er noooooit gingen mogen buitenkomen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten