Minder Diep...

"Je bent de laatste tijd merkelijk minder diep" sprak bedachtzaam een kennis die ook geregeld dit blog volgt. En ja, ik pleit schuldig. Ik had het zelf ook wel gemerkt. Kijk, mijn vrouw is terug aan het werk. Alle dagen vroeg opstaan, kindjes naar de crèche, tegenwoordig is een uur ochtendlijke file (op 30 kilometer van het werk) al lang geen uitzondering meer, werken tot - oh, naar alle maatstaven een zéér aanvaardbaar uur, hoor: lang leve die uitbuitende kapitalistische banken! En een klein uur file terug...

En dan moeten de twee bollen het badje in, en het eten, en de flesjes en de opruim en "boekjes lezen" en pyama's aan, en... en...

ZUCHT

(Maar ze zijn zooooo schattig...)

In elk geval, dit heb ik van het bloggen geleerd: je mag duizend fantastisch interessante dingen weten, je mag tienduizend ideeën hebben om daar speelse (maar serieuze) stukjes over te brouwen, maar als je niet een beetje fris van geest bent, dan rollen de teksten echt niet zomaar uit je klavier.

En dus was het inderdaad allemaal een beetje minder "diep" (hé, er zit natuurlijk wel een compliment in, nietwaar?) en ging het ook allemaal een beetje stroever, en eerlijk gezegd had ik al enkele keren overwogen om gewoon niet meer te proberen quasi elke dag iets te schrijven.

En to add insult to injury voegde hij er nog aan toe "misschien maar beter ook..." Kijk, dat is nu heel het punt. Ik heb ook eens die gratis teller van Stacounter (voor wat die waard is...) in de gaten gehouden, en de meest gelezen post, met grote voorsprong, is "Boemba":

http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/07/boemba.html

Tientallen hits - naar de maatstaven van dit blog een echte bestseller! En ik vind het best nog steeds een heel aardige tekst, hoor. Ik schoot verdorie zelf in de lach nu ik hem net nog eens opnieuw las, en ontdekte dat ik het einde vergeten was. Jaja, elke ouder zal dat wel herkennen!

Maar een jaar geleden "stroomden" de hits op mijn overzicht van de Griekse-Perzische oorlogen binnen, en nu dus de hits op Boemba. Ik weet bijna zeker dat het allemaal wel terug zal verbeteren. Maar tegenwoordig loopt het stroever. Vermoeidheid, ook: peuter Sarah heeft nog altijd niet al haar tandjes, en de laatste nachten hebben wij dat erger dan tevoren geweten.

Misschien wordt het hier wat kalmer, de komende dagen? Maar zelfs als dat zo is, geen haar op mijn hoofd dat denkt dat ik zal stoppen (ik kan natuurlijk ook altijd dood vallen, maar reken er maar niet te hard op). Maar zeg nu zelf, als ik het tegen mijn zin zou gaan doen, dan heeft het eigenlijk helemaal geen zin, nietwaar?