"Voorlopig is Saa'tje niet ziek"

Sinds gisteren namiddag, en tot deze avond, is papa alleen thuis met de twee schattebollen. Ho! Stop! Geen paniek! Ik ben natuurlijk wel het onhandig stuk onbenul dat je bij mensen met mijn interesses vaak ziet, maar ik betrap me er toch op dat ik redelijk goed voor flesjes en luiers kan zorgen, en dat ik daarstraks weer muisstil boven het bedje van baby Thomas het dekentje op zijn plaats trok. Of dat ik, toen baby Thomas wakker was en met grote pretoogjes de wereld lag in te kijken stond te kirren van "heb jij zo'n goed dodoke gedaan" en dat soort dingen. Allemaal heel spontaan.

Ze zijn zo flink dat ik nu zelfs tijd heb om er over te bloggen! En wat me opvalt is dat je zelfs met twee idealen van prutskes enorm veel tijd steekt in je kinderen. Vandaar moest ik terugdenken aan de post waarin ik schreef dat pakweg 40% van de totale bevolking een job heeft, ergo, instaat voor de productie van alle goederen en diensten waar wij, plus de 60% anderen, van leven (1). Het zullen voor een aanzienlijk deel diezelfde 40% zijn die bovenop de dagelijkse porties file en arbeidsvreugde ook nog rushen van crèche naar school en andere hobby's.

Als iemand het je op voorhand zou aankondigen; je zou het verontwaardigd van de hand wijzen. Natuurlijk zou ik niet bereid zijn om als deel van 40% van de bevolking in te staan voor het levensonderhoud van 100% van de bevolking, daarbovenop nog eens enorm veel tijd te steken in de volgende generatie, verder nog eens torenhoge belastingen te betalen, allemaal in naam van de "solidariteit" en op het einde door dom links nog eens uitgescholden te worden ook, vermits we eigenlijk de oorzaak zijn van de armoede in de wereld.

Je moet er maar opkomen, eigenlijk.

Maar ik doe het allemaal wel. Je rolt er gewoon in. Het begon als vrijgezel en ik vond dat ik een druk leven had. Toen kwam er een vrouw en de familieverplichtingen verdubbelden en het huishouden moest er fatsoenlijk bijliggen. Toen kwam er een (uiterst schattig) babietje, maar in het begin ligt dat voornamelijk te slapen, en het is pas later dat dat naar links begint te rollen als jij het armpje er langs rechts probeert in te steken - en nog veel meer van dat soort dingen. En voor je het weet heb je een (uiterst schattige) peuter en een (uiterst schattig) babietje en weet je alles over crèches, schooltjes, enfin, heel de behandeling.

En het toppunt is, je zou het voor geen geld van de wereld willen missen.

Peuter Sarah wiens neusje loopt, en die in antwoord op de vraag "ben je ziek?" antwoordt met "néééé, voorlopig is Saa'tje niet ziek".

Mijn vrouw en ik kijken elkaar aan en vragen: "zei dat kind nu 'voorlopig'?". Maar we hebben het allebei heel goed gehoord: ze zei wel degelijk "voorlopig".

Dat mag dan in het lijstje met "ikke ga onde'tussen boekje lezen" en "ik denk dat mama het gedaan hebt".

Ja, zeg, om kleine grammaticale foutjes gaan we niet jammeren, hoor.

-------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2008/03/rij.html