Ik was van plan vandaag helemaal niets te posten. Het zijn nog altijd moeilijke tijden. De gewone litanie, plus baby Simon heeft windpokken. Harde tijden dus...
Maar ik zie tot mijn enorme verbazing dat je al terug moet gaan tot november 2,007 om op één maand nog zoveel posts op mijn blog te zien. "Onkruid drijft boven" is, geloof ik, de uitdrukking. Een mens past zich geleidelijk aan aan de omstandigheden; zo traag als het gaat klaart de hemel geleidelijk toch op en iets van de "rust" van een normaal leven herstelt zich, heel af en toe, een heel klein beetje...
En Speels maar Serieus staat terug vol!
Toch vrees ik voor een vertraging de volgende dagen. De vorige dagen ben ik blijven posten tegen zeer veel "weerstand" (fysieke vermoeidheid) in. Voor vandaag had ik het eigenlijk al opgegeven; alleen dat verbazingwekkend aantal posts haalt me uit mijn slaap. En momenteel ziet het er niet naar uit dat het onmiddellijk zal verbeteren...
1 opmerking:
EIgenlijk ee nreactie bij de vorige post, en ik geef niet zo gemakkelijk op als il postino.
Ik volg je, er moet iets zijn om te verdelen, en ik volg je uitspraak
"Zo zou ik best wel eens willen nadenken over de vraag of een eenheid extra geproduceerd fortuin meer zou gaan opbrengen, indien dat extra fortuin zich gewoon toevoegt aan de schatkisten van zij die al fortuinen hebben, dan wel wanneer we dat in heel kleine sommetjes zouden verdelen over mensen die er, pakweg, basisbehoeften voor hun babies mee zouden financieren.
"
Als je dit zou hardmaken en voor het tweede stuk zou kiezen, welkom in het 'linkse' kamp, ik heb het altijd al geweten ;-).
Schattig is ook de reactie van anoniem toen
'op vandaag werken alle linkse partijen (ja, ook VLD en CD&V want die zijn ook links) elke vorm van productie tegen door hun belachelijke taksen en vakbondsinmenging zodat er minder en minder te verdelen valt... én dit land binnenkort zich zal mogen afvragen waarom het van de top 3 in europa meer en meer onderaan begint te bengelen'
Even uit het oog verloren dat we in 2007 blijkbaar nog top 3 waren, ondanks het uitgesproken socialistische beleid in de jaren 70/80 waar onze staatsschuld tot 120% opliep ? Of anders zouden we zeker top 1 gestaan hebben, met een nog veel beter onderwijs, nog veel betere ziektverzekering, nog veel betere werkloosheidsondersteuning, misschien wel betere pensioenzekerheid voor de rijkeren....
Beste paaswensen, en ssst, niet verklappen aan Saartje en anderen wanneer de klokken komen !
Een reactie posten