Papa zit met de kindjes thuis en zingt - half neuriënd, half echt - een liedje. En daarbij neemt papa het niet altijd even nauw met de correcte versie van de tekst.
"Néééé", zegt kleuter Sarah, "het is niet zo" (waarna ze mijn versie nazingt), "het is wel zo" (waarna ze de correcte versie voorzingt, en wel vanaf de eerste zin van het bewuste fragment).
Echt iets betweterigs, die kleuter Sarah. Zeer schattig, als je zo je eigen genen in je kinderen kan herkennen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten