http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=QV2MUK7T&word=plagiaat
die tevredenheid is er niet omdat ik zo graag een favoriete discipline door het slijk zie gehaald worden, en ook niet omdat ik zo graag aan leedvermaak doe. Het is gewoon dat ik dit soort situaties fascinerend vind; er gaat werkelijk iets adembenemends vanuit, zoals ik lang geleden al eens schreef. Ik heb serieus overwogen er een "repost" van te maken (drie jaar geleden: dat zullen wel niet veel mensen gelezen hebben), en ik vind het nog altijd een heel goede post. Wat bezielt de valsspelende Indische schaker; wat bezielde de Italiaanse filosoof die vele jaren geleden hetzelfde had meegemaakt en waarvan ik het zo jammer vond dat ik het artikel niet meer had? Hier is toch maar de url:
http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/01/en-nog-mr-alfamannetjes.html
Want eigenlijk heb ik er niets nieuws over te vertellen; het is nog steeds gewoon "apengedrag". Nog een post van een hele tijd geleden, en die ik ook altijd heel aardig heb gevonden, steeds over hetzelfde "wat bezielt ze" staat hier:
http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2008/02/mama-kijk.html
Maar aangezien ik er niet zomaar een "repost" van wilde maken: laten we ook eens kijken naar de "andere kant". De beide gevallen van plagiaat betroffen respectievelijk een Duitser en een Fin waarvan de bedrieger doodgewoon met punten en komma's de teksten in zijn eigen taal vertaalde, en daarmee schoon weer speelde. En mijn vraag is: als die ideeën zo ongelofelijk briljant waren dat de bedriegers er, jaren lang en ettelijke publicaties lang schoon weer mee kunnen spelen - hoe kan het dan dat ze in hun eigen taalgebied de hele tijd complete nobodies waren?
Hmmmmm?
Doet dat niet enorm sterk denken aan de post waarin we Lee Smolin dat "de sociologie van het denken" zagen noemen?
http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2008/07/sociologie-van-het-denken-een-voorbeeld.html
Dezelfde fysicus, die in hetzelfde land dezelfde ideeën probeert te verkopen - en er honend mee de woestijn wordt ingestuurd zolang hij een nobele onbekende was verandert zomaar opeens in een grote naam als hij er eerst in de VS faam mee heeft gemaakt. Maar als dat establishment zo ongelofelijk slim was: hoe kunnen ze dan al die geweldige ideeën gemist hebben toen die hen op een presenteerblaadje werden aangeboden?
En doet het, op zoek naar een antwoord op die netelige vraag (dat toch een beetje verder probeert te gaan dan "het zal wel zijn eigen schuld geweest zijn") ook niet heel erg denken aan de posts waarin we de filosoof René Girard over het leven van Dostojevski zagen vertellen?
http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2008/12/ren-girard-en-dostojevski.html
http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2009/01/girard-dostojevski-en-het-ondergrondse.html
http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2009/01/girard-en-dostojevski-3.html
Ik geef toe, dit laatste serietje zal destijds wel wat moeilijk geweest zijn: maar eens te meer gaat het over de vraag (en toch wel een heel serieuze poging tot antwoord) hoe datzelfde "genie" Dostojevski door zijn omgeving zo kan neergehaald worden, als hij dan toch zo'n groot genie is.
Het is, zie ik intussen, toch grotendeels een soort "repost", en zelfs een hele serie reposts geworden. Maar ik vind het niet erg. Het onderwerp, dat "apengedrag", is iets dat me al veel langer bezig houdt. Kom, de post waarin ik de anecdote vertel die me zo voor dit soort verschijnselen opmerkzaam heeft gemaakt kan er ook nog wel bij:
http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/10/chimpanzee-politics.html
En als je geen zin hebt om dat allemaal op te zoeken: ook goed, natuurlijk. Maar als je je soms ook afvraagt wat daar allemaal achter zit; wat mensen bezielt om zich zo aan te stellen dat ze met plagiaat proberen beroemd te worden, of hoe het komt dat diezelfde "grote geesten" tegelijk zo in de obscuriteit kunnen wegzinken en tegelijk toch werkelijk grote ideeën hebben: ik denk dat deze posts bij de betere van dit blog horen, en daar werkelijk iets over zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten