woensdag 17 maart 2010

Obama: dieptepunt of vrije val?

Het zijn beslissende dagen voor de Amerikaanse politiek. Obama probeert nog steeds er een stuk wetgeving door te krijgen die hij zelf het vlaggenschip van zijn beleid heeft verklaard: de ziekteverzekering. De manoeuvres en koehandels die er weer in het spel zijn kunnen alleen in de VS. Want als het deze keer niet lukt, dan zal het een nieuw serieus debacle zijn voor de president, die zich stilaan moet gaan afvragen of zijn presidentschap niet op de klippen loopt nadat hij amper een jaar bezig is.

En toch denk ik dat de grafschriften die je al geregeld ziet verschijnen nog eens goed moeten nadenken over het verhaal van vel van de beer: beeld je in, voor je staat een beer, groot, zwaar, sterk, en nu mag jij hem zijn vel afnemen - je moet wel, want je hebt het al verkocht...

Dàt is nog eens een vorm van short-selling!

Het punt is, we vernemen geregeld dat Obama wel degelijk al een hoop wetgeving door het congres heeft gekregen. Laten we vooral niet vergeten dat onder Obama de financiële crisis begon te stabilizeren, en stilaan zelfs af en toe tekenen van beterschap vertoont. Als dat zich een beetje doorzet zou het beeld er binnen drie jaar, als er van herkiezing sprake is, wel eens heel anders kunnen uitzien. En Obama mag dan zeer hevige tegenstanders hebben, maar hier spelen ze echt wel de rol van zijn beste vrienden. Want ze hebben zo hard aangekondigd dat zijn beleid de boel definitief om zeep ging helpen, dat ze nog onmogelijk kunnen beweren dat de verbetering uiteindelijk aan iets heel anders ligt. Ze hebben zelf de resultaten knoervast aan het beleid vastgeknoopt, en als dat niet oplevert wat ze gehoopt hadden zullen ze het niet meer loskrijgen.

Maar laat ik er vooral niet om lachen, want de hopeloze klungels die de Republikeinen al minstens een decennium zijn is één van de grootste drama's die het Westen kon overkomen.

En dan hebben we nog het allerbelangrijkste punt. Je zou het temidden van het gegil nog vergeten, maar Obama zou er nog altijd zijn ziekteverzekering kunnen doorkrijgen. In dat geval zouden de republikeinen er wel eens kunnen gaan uitzien als de partij die hersendood en ideeënloos alleen maar alles blokkeert - en dan zal iedereen het met wijsheid achteraf toch "altijd" gezegd hebben... En die beslissing kan deze week, hoogstens volgende week vallen, en ik weet niet of je het een beetje volgt maar in de Amerikaanse actualiteit praten ze al weken over niets anders.

Intussen blijft de keuze van de titel hierboven "dieptepunt" versus "vrije val". En zo zie ik ineens nog een zilveren rand aan mijn eigen donkerste wolk. Weet je nog hoe ik drie jaar geleden aankondigde dat "al die die poeha rond Obama" voor de verkiezingen alweer zou gaan liggen zijn (1)? Ik ga echt niet beweren dat ik gelijk had, hoor, behalve misschien dat ik vond dat het nog wat vroeg was voor Obama? Het feit is dat ik liever Hillary als president had gezien - en vandaag is iets dat ik toen ook geschreven heb, namelijk dat de winnaar van de Democratische voorverkiezingen ook de president ging zijn, praktisch "conventional wisdom" geworden: ik geef het ook maar even mee - en het is me niet duidelijk dat de Democraten er zoveel slechter hadden mee voorgestaan...

Maar dat is nu het voordeel van totaal belangeloos je opinie te kunnen geven. Ik kan "voor Hillary" geweest zijn, en nu hopen dat Obama er terug bovenop komt, en niemand zal denken dat ik nog snel één of ander postje hoop mee te pakken. Ik zou gewoon liever hebben dat de wereld haar crisissen overwint, desnoods ten koste van wat ideologische pluimen, dan omgekeerd.

-----------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/01/amerikaanse-presidentsverkiezingen-2008.html

Geen opmerkingen: