Vier maand geleden was het midden november. En vier maand geleden, midden november, dus, herinner ik me zeer goed tijdens de middag door het zonnetje te hebben gelopen, terwijl ik me verwonderde over "dat prachtig lenteweertje" (zoals ik het in gedachten noemde), en me afvroeg hoe kort winters eigenlijk kunnen worden.
En voor deze winter weten we het nu: vier maanden. Iets na half november zijn de temperaturen fors gezakt, en nog eens een maand later, half december, is de sneeuw met centimeters tegelijk uit de hemel neergedaald. Die sneeuw was vervolgens nog eens drie maand lang niet weg te krijgen, en dan, half maart, in totaal vier maand nadat het koud werd, stonden er alweer 18 graden op de thermometer. En de zon zat nog wel achter een sluier...
Ik weet echt niet waar dat gejammer over de vreselijke winter vandaan komt. Vier korte maandjes, met temperaturen en hoeveelheden sneeuw waarvan men ons alle dagen verzekert dat dat "vroeger" de normaalste zaak van de wereld was, en meer niet. Vier korte maandjes van de twaalf. En zeggen dat ik eens iemand met een somber gezicht heb weten beweren: "de winters duren langer dan de zomers"...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten