Een héél, héél klein stapje

Het Reutersartikel waarover ik het wil hebben heeft de volgende url:

http://today.reuters.com/news/NewsArticle.aspx?type=domesticNews&storyID=2006-05-28T120748Z_01_N26184437_RTRUKOC_0_US-IRAQ-BUSH.xml

We vernemen:

"President George W. Bush, beset by public doubts about his leadership, has opted for a more humble tone in discussing the Iraq war, including admitting mistakes, as a way to rebuild his credibility, analysts said on Friday."

OK, hij heeft door dat hij "credibility" moet heropbouwen, met andere woorden, dat hij er geen heeft. So far, so good.

En een beetje verder:

"He is trying to show he is aware when things go wrong and he can make adjustments," he said. "He knows no one will support him in the future unless he admits the mistakes of the past."

OK, hij heeft door dat hij heel weinig steun heeft, en dat "niemand hem in de toekomst zal steunen" als hij zijn vergissingen niet toegeeft. Hierbij hoort natuurlijk een kleine nuance. Mijn vorige schatting van het aantal mensen dat "you can fool all of the time" was: rond de dertig percent (1). Immers, dat is het percentage dat zelfs nu nog de leugens van Bush aan het napraten is, intussen jaren nadat hij ze zelf al niet meer volhoudt. Dus de nuance is: Bush heeft door dat de steun die hij nu nog krijgt niet heel veel waard is, die steun heeft immers precies hetzelfde probleem met "credibility": die is gelijk aan nul (0).

En naar het einde toe:

"The unrepentant, stay-the-course, brash Bush would just look completely out of whack with reality and doesn't serve any purpose for him at this point," Taylor said."

OK, dit komt niet van Bush zelf, maar het lijkt er op dat het besef dat de beweersels van vroeger "completely out of whack with reality" waren (en zijn), stilaan algemeen beginnen te worden.

Dus alles bij elkaar ziet dat er een stap in de goede richting uit, nietwaar? Je zou haast het gevoel krijgen dat er een licht schijnt, niet? Nu, laten we duidelijk zijn, het gaat hier op zich al over een licht dat hem van bij het begin werd aangereikt, in zeer simpele termen, en vanuit een heel breed politiek spectrum (van de eerste de beste extreem-linkse anti-globalist tot de naaste medewerkers van zijn eigen vader, plus een stapel generaals), dus het blijft een beetje platjes dat dat drie jaar geduurd heeft.

Maar los daarvan blijft er nog een héél lange weg te gaan. Bijvoorbeeld dat het "dead or alive" soort talk fout was is compleet naast de kwestie: Irak had niets met de aanslagen van Bin Laden te maken. Integendeel zelfs, dat was nu juist wat hij had moeten doen: "Bin Laden, dead or alive", het is één van de weinige verstandige dingen die Bush ooit heeft gezegd. Alleen, jammer genoeg, heeft hij dat wel gezegd, maar niet gedaan. Wat hij gedaan heeft is 15,000 soldaten naar Afghanistan gestuurd, waar hij vervolgens Bin Laden heeft laten ontsnappen, om 150,000 soldaten te sturen naar een land dat niemand had aangevallen en niemand had bedreigd.

En bijvoorbeeld dat Abu Ghraib een fout was. Abu Ghraib is gewoon de zeer normale consequentie van elke oorlog. Het was niet de eerste "fout" van die oorlog, en het zal ook niet de laatste zijn. En dus zijn dat soort toegevingen maar héél, héél kleine pasjes in de goede richting.

Neen, het punt dat we moeten bereiken, voor de regering van de VS weer enige "credibility" heeft (het soort credibility waarvan ze nu zelf doorhebben dat die belangrijk is, dus niet alleen de "credibility" bij mensen die je "can fool all of the time") is het punt waarvoor ze hadden kunnen kiezen in 2004. Het punt dat heette "this president has made a colossal mistake". Het punt waar Bush luidop zegt wat nu echt de hele wereld al weet (behalve zij die je "can fool all of the time"), namelijk dat niet al die relatieve details fouten waren, maar dat de hele oorlog tegen Irak, jawel: een kolossale vergissing was, een vergissing die ineens naast het Paard van Troje de geschiedenis in kan.

Natuurlijk, dat is alleen maar mijn opinie. Maar als je ziet hoe ongemakkelijk Bush nu op zijn stoel zit te schuiven, lijkt het er verdraaid goed op dat er nog wel meer met die opinie zijn. Dus samenvattend: Pas wanneer Bush, of een andere VS regering, kan zeggen dat Irak een kolossale vergissing was; dat we inzien dat wij, het Westen, met dat soort dingen in de toekomst echt niet meer moeten aankomen, pas dan zal de regering van de VS weer enige credibiliteit hebben, en zal er te praten vallen over brede steun voor whatever ze nog willen doen.

En wat mij betreft niet eerder. Met dàt soort kwispels, niet meer.

--------------------------------------
UPDATE, vijf minuten later. Ik had dat stukje op reuters gelezen en beviel meteen van de bovenstaande post. Vervolgens vond ik via CNN het volgende:

http://www.cnn.com/2006/WORLD/meast/05/26/iraq.iran/

Aha. Dus we weten nu niet alleen dat sinds de "war on terrorism" in Irak de terroristen veel sterker zijn geworden (ik dacht dat Bush en Blair ook dat al zelf hebben toegegeven, of heb ik dat fout?), we weten nu ook dat in het kader van het brengen van stabiliteit in het Midden Oosten, Iran er nu een bondgenoot bijheeft om zijn nucleair programma te verdedigen. Uitgerekend de verkozen regering van Irak zelf. "Hell of a job, Georgie".

Hmmmm, misschien dat de dertig percent nog wat verder afkalft, zodat ik weldra zal kunnen toegeven dat je minder dan dertig percent "of the people can fool all of the time"...
---------------------------------------

(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/05/you-can-fool-some-people-all-of-time.html