Maar het lijkt er op dat het maar een kleine complicatie was. In ieder geval, de oogarts begon dinsdagavond met ruim twee weken ziekenverlof uit te schrijven, maar toen alsnog bleek dat er de volgende dag een gaatje vrij was, besloten we onmiddellijk te opereren: er was een draadje losgekomen, en dat zat nu een kwart millimeter verkeerd.
De hechting van drie weken geleden was gebeurd met 24 steken. Ga naar de spiegel en bekijk een oog: je ziet een kleine, ronde oppervlakte. Beeld je in dat het een uurwerk is, en dat het verdeeld was in twaalf delen, waar de uren staan aangeduid. Welnu, merkte mijn vrouw op, dan zit binnen dat oog op elk van de twaalf uren een steek, en tussen elk uur zit er nog één.
Van zoiets word ik altijd even stil. Wat die chirurgen momenteel allemaal kunnen, het is letterlijk onvoorstelbaar. En het mag geen kwart millimeter scheef zitten, of je hangt tegen het plafond.
Mirakel, dus. Op dit ogenblik heb ik een licht branderig gevoel, nauwelijks de moeite van het opmerken waard, bijna niet meer dan een soort vermoeidheid. Het oog is bijna even wit als het gezonde oog, het staat bijna even ver open - beter dan alles wat ik de laatste drie jaar heb gezien - en het kijkt bijna even eigenwijs. Alles lijkt dus goed te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten