Baby Sarah kan nog niet kruipen, maar ze kan wel van haar rug op haar buik rollen, en ze kan de richting waarin ze ligt naar believen veranderen. Dat maakt dat ze al behoorlijk mobiel is.
Vandaag zag ik haar met veel bochten en kronkels tot bij een boekenkast vorderen, alwaar ze met feilloze trefzekerheid het boek Het Einde van de Geschiedenis van Francis Fukuyama tevoorschijn peuterde, en aanstalten maakte om dat boek in zeer kleine stukjes te scheuren.
En daarmee geeft ze blijk van een literair en filosofisch inzicht, waarvoor haar papa véél ouder dan negen maanden is moeten worden. De papa begreep natuurlijk meteen dat ze klaar was om te worden ingewijd in de nadelen van boekverbrandingen en -verscheuringen, en redde de stapel brol van de ijverige babyhandjes.
Zeker, zeker, onder de vorm van papierpulp is het boek veel meer waard dan onder zijn huidige vorm. Maar we moeten niet altijd alles in termen van financiële waarderingen uitdrukken. Het gaat om het principe. Tegen boekverbrandingen zeg ik ook nee.
Baby Sarah begreep het. Ze zette niet eens een keel op. Niet alleen mooi, maar nog intelligent ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten