"Papa weg?" vraagt peuter Sarah, als papa inderdaad al een volle dag in het verre Praag heeft doorgebracht, "papa weg?". Ze heeft dus iets door, want normaal, als het de beurt van mijn vrouw is om vroeg op te staan vraagt ze eerder "papa dodo?", waarna ze de deur van de slaapkamer openmaakt, en binnenstormt en papa van onder zijn dekens tevoorschijn peutert.
Maar nu was het bed leeg, en er was ook 's avonds geen flesje van papa, en geen papa die haar van de crèche afhaalde. En de dag daarna was het weer zo. "Papa weg?" en "papa werken?" en "papa komt?".
Ontroerend. Dat is nog maar pas twee jaar oud, maar ze kent me al goed, en ze mist me als ik er enkele dagen niet ben. Deze nacht was ik maar om twaalf uur thuis, dus ik kon alleen vlug een kijkje nemen, naar de haartjes die van onder haar dekentjes uitpriemden, en bezorgd om haar niet wakker te maken snel weer afdruipen. Baby Thomas kreeg dezelfde behandeling, maar baby Thomas had natuurlijk niets gevraagd.
Natuurlijk ging ik deze morgen zelf het flesje geven, zodra er uit de kamer van peuter Sarah geluidjes kwamen die klonken als "Boemba" en consoorten. Peuter Sarah richtte zich op en zei: "Kijk! Papa!". Ze begon opgewonden op en neer te springen in haar bedje, maar daarna was het business als usual. Boekjes lezen! Waar we nog maar enkele weken geleden bezig waren van "muis" en "koe" en "konijn" gaat het nu de hele tijd van "m van mama" en de hele rest.
Ik ben terug! Baby Thomas lacht, peuter Sarah kadoddert door het huis met haar Boemba en papa kan terug beginnen bloggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten