Enkele dagen geleden viel me pas echt op wat een beginner ik toch in blogland ben. Hoewel... misschien maar goed ook? Veel hangt af van wat het effect van wat ik misschien had kunnen doen, zou geweest zijn.
Wat zou het effect geweest zijn als ik op mijn blog (neem even aan dat het nog een veelgelezen blog is ook) had geschreven: “Kent iemand de eigenaar van de wagen met nummerplaat (bijvoorbeeld) XYZ123? Een idioot op wielen.” Laten we zeggen: als titel.
En laat me duidelijk zijn: de idioot op wielen heeft mij helemaal niet gehinderd. Dit is absoluut niet de tekst van iemand die één van de vele verkeersconflicten heeft verloren en nu zijn frustraties zit af te reageren in het virtuele equivalent van een lezersbrief. Neenee, ik zat gewoon op een drukke autobaan (de A12 Brussel – Antwerpen op het spitsuur) op een lang recht stuk op het tweede baanvak, met zowel rechts van mij een (langzamer rijdend) drukbezet rijvak, als links van mij een (sneller rijdend) drukbezet rijvak: alles helemaal precies normaal. En alles is nog steeds zoals het hoort wanneer de idioot op wielen me links passeert en gemakkelijk al drie auto’s verder zit wanneer de show begint.
De idioot op wielen, moet je weten, lijkt ineens niet tevreden te zijn met de ruim 120 km per uur die het hele derde baanvak haalt (en dus niet één of andere individuele chauffeur die vergeten is weer in te voegen). Hij slingert plotseling helemaal naar de andere kant, waar hij (net achter een vrachtwagen) één van mijn verre voorliggers langs rechts inhaalt, om vervolgens, je raadt het al, weer helemaal naar links te scheuren - alwaar hij niets anders te zoeken heeft dan nog steeds op dat rijvak ruim 120 te halen.
En het grappige is, een beetje verder moet hij dat opnieuw geprobeerd hebben. Want zelf intussen ook op het derde rijvak beland, zie ik een beetje verder dezelfde auto hetzelfde manoeuvre opnieuw proberen. Maar omdat het bij dat druk verkeer allemaal heel krap was ging het mis – hij zat zelfs even geblokkeerd en moest er een paar laten passeren – en zwenkt dan onverrichter zake (deze uitdrukking lijkt me, grammaticaal gesproken, een soort losse ablatief, niet?) terug naar het derde baanvak...
... waar achter hem vrolijk ikzelf met mijn oud Polootje kom aangereden, ruim voldoende rustig om er niet eens voor te moeten remmen. Maar er zaten er een hoop in de buurt die voor de idioot op wielen wel hebben moeten remmen. En al die mensen hebben ouders, en/of kinderen, en andere familieleden... En hoewel deze keer niemand het bezoek van de politie aan de deur heeft moeten krijgen, is het met dit soort mensen absoluut niet denkbeeldig dat het de volgende keer wel prijs is.
Maar omdat ik op dat moment hoogstens hoofdschuddend zat toe te kijken op zoveel leeghoofdigheid, en, beginneling die ik ben, helemaal niet denk aan bloggen, denk ik er ook niet aan de nummerplaat in me op te nemen. Hoewel... zou de mededeling dat iemand een idioot op wielen is, met de werkelijke nummerplaat erbij, niet te agressief zijn? Dat soort karaktertjes zit nu eenmaal eerder rap op hun paard.
1 opmerking:
Schending van de privacy, Koen.
Je zou in het slechtste geval zelf veroordeeld worden. De verkeersbruut zou zeker vrijuit gaan.
De verkeersbruut zou vrijuit gaan, er zijn immers geen "bewijzen" van zijn gedrag. En er is geen ongeval gebeurt, dus je zou geen klacht kunnen indienen om een onderzoek te laten opstarten tegen hem, of liever, jouw eventuele klacht zou geseponeerd worden.
Een reactie posten