Ogen...

UPDATE dinsdag 2 mei

Uitgerekend zaterdag krijgt baby Sarah windpokken, en hebben wij geen nachtrust meer. Ik weet het niet, maar *iets* zegt me dat dat niet bevorderlijk is voor een genezend oog... Het is overigens ongelofelijk hoe veel verschillende kleuren rood je kan identificeren op een kleine oppervlakte als een oog.

Soit. Ik kan al wel wat met de computer overweg zonder meteen tegen het plafond te hangen, maar de inspiratie om over iets te schrijven blijft wat dunnetjes. Eén dezer, ongetwijfeld...

:-)

Koen

------------------------

Eén van die dingen die slecht moeten gaan om te weten dat iets dat we zo vanzelfsprekend vinden, dat in werkelijkheid echt niet is, veronderstel ik...

De operatie (woensdag) lijkt geslaagd te zijn; ik zie nu al meer uit dat oog dan de laatste twee jaar. De dokters hadden gezegd dat drie op tien een succes zou zijn, maar volgens mij zit het er in.

Pijn in de ogen valt met niets te beschrijven. Strikt genomen is het lang niet zo erg als brand- of steekwonden; ik denk dat zelfs een goed gemikte schaafwonde, als pijn kwantificeerbaar was, hoger zou scoren.

Maar wat een mizerie. Je kan ook je ander oog niet gebruiken, want van de tranen plakt alles dicht. Hoe meer je probeert, hoe meer het traant. Met het geopereerde oog dichtgeplakt doen verschillen in licht-intensiteit toch pijn, met echte scheuten, zelfs via het goede oog. Je kan er ook niet mee opzij kijken: de twee oogbollen draaien immers samen, en dat schuurt: ik bespaar u het tekeningetje. En verder voelt het alsof er met een haak in gekoterd wordt. De hele menu tesamen geeft een doffe pijn die uitstraalt naar je hele hoofd, als het klokkengelui van een flinke kathedraal.

Kortom, de hele boel zit dicht. Er zijn meer dan 72 uur gepasseerd, en tot donderdag zat ik aan een baxter. Sindsdien is de ellende begonnen, maar vandaag zijn er al momenten dat ik me min of meer een mens voel. Het huis dankt u voor de vele blijken van medeleven, zowel IRL, als per mail en zelfs twee op dit blog.