Ik zit ruim drie kwart ver in Tim Willocks' The Religion (1), en ik vind het echt een heel goed verhaal. Zo kon ik de verleiding niet weerstaan op te zoeken wat andere lezers ervan denken, en één van de kritieken was dat het bloed van elke pagina stroomt.
Wel, dat is om te beginnen niet zo. Het is wel zo dat er bladzijden zijn waar het bloed inderdaad afstroomt. Er zijn bladzijden waar afgehakte armen en benen door de lucht vliegen en waar genoeg darmen naar buiten komen om een pijpleiding naar de maan aan te leggen, maar dat blijft een eerder kleine minderheid. We krijgen wel degelijk een verhaal te lezen waarin de Hospitaalridders van Malta worden belegerd door de Janissaren van Suleiman, met alles wat daarbij hoort aan persoonlijke verhalen, strategische beschouwingen en heldendaden.
En mij lijkt het alleen maar "realistisch", wanneer je beschrijft hoe ridders met zwaarden en lansen een bres in de muur proberen te houden tegen de Turken, als je niet alleen maar schrijft "het ging er warmpjes aan toe", maar ook hoe zwaarden en bijlen nu eenmaal zware en scherpe klappen uitdelen, met alle gevolgen vandien. Nee, zonder dat ik zelfs maar in de verste verte geïnterresseerd ben in horror en consoorten, mij laat dat soort beschrijvingen niet achter met een ijselijk gevoel in mijn maag.
Weet je wanneer ik wel een ijselijk gevoel in mijn maag kreeg? Dat was toen ik vorige week iets las over een jong meisje dat "de Poolse Anne Frank" wordt genoemd. Die had ook een dagboek bijgehouden en daarin stond een zinnetje dat, uit het blote hoofd, ongeveer klonk als volgt:
"Als er een God bestond, dan zou het niet bestaan dat mensen levend een oven werden ingesmeten, en dat kleine peuters met geweerkolven het hoofd werd ingeslagen".
Tja.
---------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/05/tim-willocks-religion.html
2 opmerkingen:
Tja wat moet je op die laatste paragraaf antwoorden?
Dat het eigenlijk toch wel straf is dat sommige mensen pas aan God beginnen te twijfelen op het moment dat er vreselijke dingen gebeuren met hen zelf of hun familie of hun stam/etnie/whatever.
Al die slachtpartijen die zich in het verleden afspeelden waren niet reden genoeg?
Volgens mij ben je hier te scherp. het is nu eenmaal veel comfortabeler iets te schrijven, of te denken, als "het ging er warmpjes toe" dan er zelf mee geconfronteerd worden.
Volgens mij gaat het heus niet over "sommige mensen", maar geldt voor de *overgrote meerderheid*: ze storten pas als ze hongerende kindjes op tv hebben gezien, en ze twijfelen pas aan God als de dingen onder hun ogen gebeuren. Zo zit de mens in elkaar.
Een reactie posten