Oeps! Een groooote oeps! Ik laat hierna het artikel staan zoals het er stond, en corrigeer de grote oeps op het einde...
Vandaag kopt De Tijd dat Frankrijk jaarlijks 150,000 jobs verliest door "delokalizatie". Je ziet het gebeuren: "globalizering, het is de schuld van -". En het is zeer belangrijk, want het is zelfs gestegen met 2,000 eenheden, sinds de vorige periode, pakweg de zes jaren daarvoor.
Misschien is het tijd om te herinneren aan mijn vraag van ruim een jaar geleden (1). Die had de vorm van een soort beredeneerde gok. Zeg dat er in België 4 mio mensen een job hebben. Zeg dat daarvan één percent per jaar verloren gaat. Dat zijn er dan 40,000 per jaar. Dus moeten er elke dag berichten in de krant staan dat er die dag ruim 100 jobs verloren zijn gegaan aan de globalizering (100 jobs maal 365 dagen is 36,500 jobs). Elke dag opnieuw. En als dat significant minder vaak dan "elke dag opnieuw" in de krant staat, dan is het verlies significant minder dan één percent per jaar.
Laten we, alweer evenveel radend als wetend, naar Frankrijk kijken. Als het land vijf keer groter is dan België, dan hebben er 20 mio mensen een job. Eén percent daarvan zou 200,000 jobs zijn, dus het gaat over een verlies van 0.75% per jaar. Aan dat tempo duurt het 43 jaar voor er nog maar 90% van de huidige jobs over zijn (Oeps! Oeps! Oeps!!!). Natuurlijk, dat impliceert dat er in die tijd ook helemaal niets anders zou gebeurd zijn, waardoor er ook weer nieuwe jobs ontstonden.
Het is alsof we 43 jaar geleden - dus in het jaar onzes Heeren 1,964 - hadden geextrapoleerd dat er vandaag nog maar 90% van de jobs zou over zijn, zonder dat er ook maar iets in de plaats was gekomen.
IT, iemand?
In de tijd van Aristoteles werkte 98% van de bevolking in de landbouw: tenzij ik me vergis zegt hij dat tenminste zelf. Vandaag werken er in een welvarende samenleving nog maar 2% in de landbouw, en zoals we weten is het probleem dat die teveel voedsel produceren. Als je dat aan de tijdgenoten van Aristoteles had gezegd, was het ongetwijfeld paniek geweest. 96% van de jobs zou verloren gaan! En ze waren al zo arm!
En het zou inderdaad een probleem geweest zijn als er niets anders in de plaats was gekomen. Zoals dokters en leraars en mechaniekers en communicatie en vele andere. Oh, en bankiers, natuurlijk. Dus eigenlijk missen die artikelen met dat soort onderwerp - die we ongeveer dagelijks te slikken krijgen - het punt op kosmische schaal. Ten eerste jammeren ze over zeer kleine effecten, verder gaat het over effecten die zeer gewoon zijn en waar je dus niet "de globalizering" voor nodig hebt, en tenslotte maken ze zich zorgen over het verkeerde fenomeen. Het jobverlies in de landbouw van de laatste millennia is gepaard gegaan met een enorme verrijking. En wel omdat er heel andere jobs in de plaats zijn gekomen.
En dus moeten we niet de globalizering bestuderen, maar wel de vraag of we genoeg innoveren. De beste manier om het effect te bereiken waar iedereen altijd met zulke grote ogen voor vreest, is maken dat iedereen precies hetzelfde kan blijven doen, als ze altijd al gedaan hebben.
-------------------------------------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2006/04/globalizering.html
-------------------------------------------------------------------------
Oeps! Ik had nog wel een spreadsheet voor mijn neus staan! Tja, soms gebruik je een ongelofelijk gesophisticeerde rekenmachine om er uit te halen dat 1 + 1 gelijk is aan 3, en het vervolgens nog te geloven ook.
De waarheid is vanzelfsprekend dat een jobverlies van 0.75 tot 1% per jaar al snel een serieuze knauw in de werkgelegenheid zou geven. Dus het klopt niet dat zelfs met dat soort cijfers de jammerklacht over trivialiteiten gaat. De vraag blijft natuurlijk wel of we inderdaad, en zonder compensatie, dat soort orde van grootte aan jobs verliezen aan globalizering.
3 opmerkingen:
Globalisering mag dan wel niet tot jobverlies leiden, maar het gaat wel gepaard met een verdere kloof tussen arm en rijk.
Globalisering staat voor het moderne slaventijdperk. Waarbij de gewone mensen worden uitgeperst om de rijken nog rijker te maken.
En onze politici? Die zagen dat het goed was. Wat ze ook vertellen of doen, de bevolking trapt er verkiezing na verkiezing toch steeds weer in.
Ja analyse is natuurlijk correct maar je trapt toch ergens open deuren
in. Uiteraard is technologische innovatie een enorme factor van
verrijking zonder afpakken). We moeten maar aan de uitvinding van het
geld als gestolde en handig meeneembare arbeid denken, dat ruilarbeid
en ruilhandel overbodig maakte. Aan de 1ste, 2de, en 3de industriële
revolutie, enz... Toch dit:
1 - Tevoren, in een tijd waar geografische afstanden een belangrijke
tijds- (en (dus) kostenfactor) waren gebeurden al die arbeids-
verschuivingen in een enge (geografische) cirkel. Over tolbarrières
hebben we het niet eens, maar ze hadden hetzelfde effect.
Tegenwoordig gebeuren die verschuivingen (bvb. van primaire naar
tertiaire sector) in de long haul. Sommige producten (bvb. software,
films, callcentra, trading, training) zijn zelfs ogenblikkelijk
gedelocaliseerd via het Net, zonder enige mariginale meerkost.
2 - Je vergeet ook ergens dat de pure marktwerking in dit gehele
globaal evenwichtzoeken tussen vraag, aanbod en kosten wordt
scheefgetrokken door de zware belastingen die op arbeid (en dus
producten) rusten in de slachtoffer-landen van de globalisatie plus de
red tape, - dat in vergelijking met de zgn. lageloonlanden.
Die belastingen (die o.m. dienen om een heel royale SZ te financieren)
en de bijhorende red tape trekken de gezonde markt scheef, en maken de
globale competitie deels tot een fiscale competitie, niet tot een
kosten-competitie.
Een Chinees T-shirtje is daarom niet alleen goedkoop omdat China het
beter, effici-enter, en met lagere lonen kan, maar vooral omdat de
Chinese arbeider, eens ziek, werkloos, gepensionneerd, op z'n kin kan
kloppen.
Jouw remedie, snellere innovatie dan de lageloonlanden (die ook wel
innoveren) zal daarom stroomopwaarts moeten roeien tegen de golf van
red tape (vestigingswetjes, voedselagentschapjes, inspectietjes,
plaagtaksen en pestheffingen, diplomavereistetjes) en de fiscale druk
waarmee het post-collectivisme onze CentraalEuropese Westen
maatschappij opgezadeld heeft.
Onze samenleving zal daarom niet alleen moeten innoveren, maar ook de
staat ontvetten en verblauwen.
Hugo: Het zal zeker wel een open deur zijn voor wie de economische geschiedenis en/of theorie kent, maar de realiteit toont dat dat niet voor iedereen het geval is.
Bij je punt 2: Ikzelf vind dat het niet verkeerd is als een economie die een heel grote productiviteit heeft bereikt een deel daarvan afstaat om een soort minimum te garanderen aan iedereen. Zoals Nietzsche al zei, je leest de kracht van een samenleving af aan de hoeveelheid parasieten die ze kan dragen. Ikzelf zou het niet in "parasieten" uitdrukken, maar ik denk dat wij dat moeten kunnen betalen. Ik denk trouwens iets dergelijks niet alleen bij Galbraith maar ook bij Friedrich Hayek te hebben gelezen.
Ik denk overigens ook dat andere ontwikkelende samenlevingen dat met de tijd ook zullen kunnen en willen betalen, zij het niet noodzakelijk morgen.
Ook van je red tape ben ik (zonder de realiteit ervan te ontkennen) niet zo heel bang. Als ik een Hernando de Soto mag geloven (The Mystery of Capital), dan is onze "red tape" het paradijs in vergelijking met de meeste ontwikkelende landen. Wat niet wegneemt dat ik me een economische liberaal voel, dus van "de staat ontvetten" zal ik geen crisis krijgen.
Een reactie posten