Over Walen, Socialisten, en "Solidariteit"

Vandaag vertellen de kranten over het nieuwste schandaal van de PS in Charleroi. Als ik de verhalen mag geloven hebben de Waalse Liberalen daarop een zo harde uitdaging geplaatst, dat de kans reëel is op een PS die niet langer “incontournable” zou zijn! Als dat eens waar was! Wat zal ik met plezier een hoop van mijn eigen profetieën (1) terug inslikken!

Het onderwerp komt vervolgens ter sprake onder collega’s, en ik hoor de fameuze “solidariteit” vermelden, die Wallonië “vroeger” aan Vlaanderen zou betuigd hebben. Dus misschien zijn wij nu wel iets soortgelijks verschuldigd? Ik laat even passeren: indien Wallonië vroeger die solidariteit betuigd had, dan is Vlaanderen nu het onderhoud van de vetpotten van de Waalse Socialisten verschuldigd. Gewoon for the sake of argument.

Maar hebben ze die “solidariteit” vertoond? Het onderwerp is één van die vele, zeer vele onderwerpen waarin iedereen eerst zijn standpunt kiest, en vervolgens de feiten zodanig selecteert, en de logica zodanig verwringt, dat het standpunt in kwestie er als de gewenste conclusie uitrolt. Dus ik vertrouw de “cijfers” niet, zoals ik de sofismen niet vertrouw – en elke hoop op vorderingen lijkt een hopeloos geval. Ik weet, van de creationisten (2), hoe moeilijk het is punt per punt tegen propaganda in te gaan, en ik kan dat niet ook beginnen doen voor al die andere onderwerpen. (Het Klimaatdebat! De beschaving van de Islam in de middeleeuwen! De Belgische Transfers!)

Nu ja – “hopeloos geval”... We kunnen de tactiek proberen waarbij we het pathetisch weinige dat we wel weten inventarizeren, en zien waar we uitkomen. Wat zou die verleden “solidariteit” zoal kunnen geweest zijn?

Vroeger, zo denk ik te weten, hadden veel Vlamingen een job in de Waalse zware industrie: we praten negentiende eeuw of zo. Neoliberalen als ikzelf denken er natuurlijk niet aan te pruttelen over “slechtbetaald slavenwerk” en andere “uitbuiting”. Zoals dat goed genoeg is voor de hedendaagse sweatshops, waren die Waalse jobs voor Vlaamse proletariërs een godsgeschenk! Het heeft ze geholpen (over de generaties, weliswaar) hun kinderen naar school te sturen, en zo de grondslag te leggen voor de welvaart van hun eigen streek, zodat die nu wel een beetje mag terugbetalen, enzovoort.

Hmmmm. Ik vrees dat ik het volgende patroon zie. “Solidariteit” in 1,900 betekent dat Waalse werkgevers betalen om Vlaamse arbeiders aan het werk te zetten. Maar “solidariteit" in 2,000 betekent dat Vlaamse belastingplichtigen betalen om de clownerijen van Flahaut en Van Cau te financieren. Daarnet op de A12 bouwbedrijf De Meeuw gepasseerd: op een groot bord zoeken ze een monteur en een mechanieker. Benieuwd hoeveel solicitanten uit Charleroi ze vandaag weer over de vloer hebben gekregen?

Dus als het die solidariteit was die Vlaanderen nu moet vergoeden, dan vrees ik dat we een elementair sofisme kunnen ontmaskeren: hetzelfde woord “solidariteit” heeft een heel andere betekenis gekregen. Hopelijk probeert niemand dat soort trucs in de hoop dat wij dat niet doorhebben?

Maar misschien bedoelden ze wel degelijk datgene waarvoor wij nu ook betalen: Sociale Zekerheid voor werklozen en invaliden. Alleen... Pensioen, bijvoorbeeld, is bij mijn weten iets dat is bedacht door Bismarck, in de latere negentiende eeuw, en op 65 jaar (toen - surprise, surprise - de levensverwachting ook 65 jaar was, maar dit terzijde). Dus dat zal toch niet zo heel snel naar heel Europa geglobalizeerd zijn?

Ziekteverzekering, misschien? Het zou kunnen... De vraag is wat de geneeskunde van toen waard was, in termen van wat het kostte. Als we daar het antwoord op weten kunnen we ons afvragen of, en hoeveel, Franstalig België destijds heeft afgedragen om de Vlaamse zieken te ondersteunen. Ik weet het niet – maar mijn beetje historische kennis doet me vermoeden dat daar niet al te veel van in huis zal gekomen zijn.

Ik krijg het moeilijk te geloven dat Wallonië in (pakweg) de negentiende eeuw zo veel heeft gedaan, dat rechtvaardigt dat Vlaanderen de werklozen betaalt, die niet echt de moeite lijken te nemen om de gaten op de vullen die Poolse werkzoekenden blijkbaar wel opvullen. (Nu ja, we moeten eerlijk zijn, Warschau ligt ook maar op twee uur vliegen van Brussel, nietwaar?)

“Investeringen”, komt nog snel in me op, bijvoorbeeld in de haven van Antwerpen. Alleen, ik denk te weten dat negentiende eeuwse investeringen, waar dan ook, gebeurden met het oog op rendement, in geld, en niet in ondersteuning van achtergebleven gebieden.

Kijk, ik weet het niet. Dit alles staat hier enkel om te omschrijven wat ik allemaal niet weet. Als iemand denkt dat de Waalse solidariteit van destijds de Vlaamse solidariteit van vandaag rechtvaardigt, en hij mij daarvan wil overtuigen, dan weet hij welke vragen hij moet beantwoorden.

--------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/05/no-taxation-without-representation.html
EN: http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/02/de-dwazen-die-ons-regeren.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/03/de-assymetrie-in-de-propagandastrijd.html