De Betoging voor België is goed nieuws!

Door de straten van Brussel marcheerden 35,000 mensen om te demonstreren voor het behoud van België. Dat wordt verondersteld een grote opkomst te zijn. En dat is goed nieuws! Als zoveel mensen voor het behoud van België zijn, dan bestaat het niet dat ze nooit op het idee komen eens na te denken over de voorwaarden om dat te bereiken.

Iedereen die in Brussel werkt kan alle dagen met zijn eigen ogen vaststellen dat Franstalige Belgen mensen zoals iedereen zijn, met twee armen en benen, hun schoenen aan hun voeten en nooit op hun hoofd, en stuk voor stuk intellectueel in staat om vloeiend Frans te spreken. Ja, ik geef het niet graag toe, maar er zijn er zelfs die in staat zijn om behoorlijk Nederlands te spreken. Doch dit geheel terzijde.

Stilaan valt me bij gesprekken met die mensen een parallel op die me al eerder (1) puur als theorie was opgevallen.

Als je met een Franstalige Brusselaar praat, dan is die het er meteen over eens dat de PS een ramp voor het land is, dat het dringend tijd wordt om de torenhoge werkloosheid in Wallonië in verband te brengen met het nijpend tekort aan werknemers in Vlaanderen (ze hoeven er niet eens Pools voor te leren) en dat mensen als André "ik ben intellectueel bijna zo begaafd als een aardappel" Flahaut... grote schop onder hun achterste... in een grote boog... Enzovoort.
Tegelijk zijn ze verwonderd over de Vlaamse problemen met de verfransing rond Brussel. "Waar is het probleem?" "Er wonen nu eenmaal tot 80% Franstaligen in faciliteiten gemeenten, denken we soms dat dat niet meer waar is als we het niet luidop zeggen?" "En als de mensen ergens willen gaan wonen, mag dat dan niet?" "En mogen ze niet spreken wat ze willen?"

Als je met een Waalse collega praat, dan is die het er meteen over eens dat onze armzalige lapkes grond in Vilvoorde en Zemst het minste van zijn zorgen zijn, dat geen haar op zijn hoofd er aan denkt daar een millimeter van af te pakken en dat we allemaal welkom zijn voor een vakantie in de Ardennen, waar veel mensen intellectueel in staat zijn om ons in het Nederlands op te vangen.
Tegelijk zijn ze verwonderd over een “stuitend gebrek aan Vlaamse bereidheid om solidariteit op te brengen” voor een landsgedeelte dat getroffen is door het verval van traditionele industrieën en zware werkloosheid.

Onnodig te zeggen dat elke overeenkomst met reëel bestaande personen hier puur toevallig is. Het gaat er gewoon om het beeld te reconstrueren uit die eerdere posts, zoals je dat gedeeltelijk terugvindt in concrete gesprekken. Maar wat ik zo positief vind aan een betoging van 35,000 demonstranten is dat ik daar 35,000 gesprekspartners in zie. Immers, enquêtes zouden uitgewezen hebben (ik heb dat enkele dagen geleden gelezen in de Standaard; ik heb geen bronnen bijgehouden) dat 80% van de Vlamingen helemaal niet België wil opsplitsen. Daar heb ook ik me al voor laten uitschelden uit de hoek die blijkbaar bij die 20% zit (2), maar ondertussen is het zo. "Met België als het kan, zonder België als het moet", dat is blijkbaar niet zo vreselijk geïsoleerd als standpunt - tenzij "80%" nu ook geïsoleerd is.

Maar intussen hebben we niet alleen stof voor gesprekken, maar ook 35,000 gesprekspartners. Dus lijkt me de gespreksstof die we aan die gesprekspartners kunnen meegeven ongeveer te klinken als volgt. (a) Hier in Vlaanderen vinden de mensen het wel degelijk belangrijk dat mensen die hier komen leven dat doen in de taal van de mensen die er al wonen. Dat lijkt me niet verschillend van wat Engelsen, Duitsers of Spanjaarden zeggen tegen inwijkelingen, maar soit: je mag het desondanks voor mijn part belachelijk vinden. Alleen, er zijn enkele dingen waarvoor je met twee moet zijn: een Tango dansen is er één van, en België behouden is er ook één van. Als dat punt (a) om één of andere reden echt niet blijkt te kunnen, zou het me niets verbazen dat het cijfer "80%" pijlsnel gaat dalen. "Met een taalgrens als het kan, met een staatsgrens als het moet" zou er dan wel eens aantrekkelijk kunnen gaan uitzien. Let wel, dat is alleen maar mijn opinie, en voor zover die al ergens op slaat ben ik alleen maar de boodschapper.

En er is ook nog punt (b)! (b) Hier in Vlaanderen kunnen de mensen niet begrijpen dat er bussen vol Polen landen om het nijpend gebrek aan arbeidskrachten op te vangen, terwijl de Vlamingen aanzienlijke hoeveelheden sociale zekerheid financieren voor Walen, die blijkbaar de afstand en de cultuurschok te groot vinden om ook in vlaanderen het nijpend gebrek aan arbeidskrachten op te vangen. Waarschijnlijk kan ik nu nog minder dan bij punt (a) voor anderen spreken, maar ikzelf kan best leven met het idee aan "solidariteit", in de zin van een normale Sociale Zekerheid. Natuurlijk, als die Sociale Zekerheid moet dienen om mensen in hun levensonderhoud te voorzien, zodat ze niet de moeite hoeven te doen om Nederlands te leren, omdat ze het anders moeilijk hebben met het vinden van een job, waardoor ze in de Sociale Zekerheid terechtkomen, gefinancierd door de mensen wiens taal ze niet eens willen leren... Wel, het zou niet de eerste keer zijn dat achter mooie woorden als "solidariteit" perverse toestanden worden afgedekt, nietwaar?

Samengevat, 35,000 doorgaans Franstalige betogers manifesteren voor het behoud van België. En 80% van de Vlamingen spreekt zich uit voor het bestaan van België. Dan kan het toch niet zo onoverkomelijk zijn om de oorzaken van de vele twijfels die daarbij gerezen zijn aan te pakken? Of dacht iemand België te kunnen redden door de zaak verder te laten verrotten?

-----------------------------------------------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/06/economisch-separatisme.html
EN http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/08/het-communautaire-of-het-economische.html
EN http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/09/de-staatshervorming.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/10/65.html : zie de commentaren