"Nooit een vallend mes oppikken" is de boutade die je wel eens te horen krijgt bij beurs- en andere financiële paniekaanvallen. Je voelt de zeggingskracht van die uitdrukking, als je probeert je in te beelden dat de greep van je hand zich sluit rond het scherpe lemmet...
En de verleiding om bij fors dalende koersen te gaan kopen is altijd groot. Alleen moet je goed zeker weten dat je je kan veroorloven gesneden te worden voor je er aan begint. Dus het is een heel goede boutade, en ze verdient het dat er geregeld aan herinnerd wordt.
Dit gezegd zijnde... Het mag dan beter zijn geen vallende messen op te pikken, maar niemand verbiedt ons om messen op te rapen wanneer ze gevallen op de grond liggen. Je herkent de symptomen wanneer niemand (jezelf incluis) nog dingen zegt als "hé, zou het niet stilaan tijd zijn om in te stappen?", en je alleen nog dingen hoort als "je moet stapelzot zijn om in dit circus nog te willen meedraaien".
Want als iedereen geoordeeld heeft dat de wereld nu definitief naar de vaantjes is, en daar naar gehandeld heeft - wie blijft er dan nog over om te verkopen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten