Hansje Pansje Kevertje

Mama: "Saartje? Sààrtje?"
Peuter Sarah: "Jaaaa - ààààà!"
Mama: "Weet Saartje waar de pantoffeltjes van Thomasje zijn?"
Peuter Sarah: "Jàààààà!"
Mama en papa: "Ahhhhhh - hah??"

Je moet weten, als peuter Sarah het antwoord op een vraag niet weet zegt ze ja. Maar als de wanhoop zo groot is dat je het gaat vragen aan peuter Sarah is elke strohalm goed.

Mama: "Oh ja? En waar zijn die pantoffeltjes dan?"
Peuter Sarah: "In Hansje Pansje Kevertje!"

Dit vereist waarschijnlijk een beetje uitleg. Hansje Pansje Kevertje is de titel van een liedje dat erg populair is bij peuters. Dus krijgen wij de song al sinds enkele maanden geregeld opgevoerd. Bijvoorbeeld, in de zomer terwijl er op een dag een lieveheersbeestje op onze tuintafel landde. "Kijk, daar is Hansje Pansje Kevertje zelf!" zei papa. "Oh, Hansje Pansje Kevertje" zei peuter Sarah. En sindsdien, je raadt het, einde eerste bedrijf.

Tweede bedrijf. Van een welwillende tante kreeg peuter Sarah als kerstgeschenk een rugzakje in de vorm van een lieveheersbeestje. Op het moment dat het pakje openging begon papa te zingen van Hansje Pansje Kevertje: en de rugzak had een naam.

En een goede week later waren de pantoffeltjes van baby Thomas verdwenen. Het was vroege ochtend en de files wachten niet en baby Thomas kreeg koude voetjes, enfin, een internationale politieke crisis.

"In Hansje Pansje Kevertje!" sprak peuter Sarah die al meer dan twaalf uur niet meer beneden was geweest: ze kwam net uit haar bedje. Papa stormt naar beneden, maakt het rugzakje open, en jawel, de pantoffeltjes van baby Thomas kwamen tevoorschijn.

Zo'n uk weet dat dus nog.

Die eindejaarsperiode heeft haar goed gedaan. Nog altijd zie ik in mijn geheugen gebrand het beeld van peuter Sarah (aan de hand van haar mama) die geduldig opschuift in de rij, op weg naar haar eerste ontmoeting met Sinterklaas. Wil je geloven dat ik er een tikje ontroerd op stond te kijken? Dat gezichtje dat afwisselend op verrukt anticiperen en angstig ontzag stond!

Van ons heeft ze een set bordjes, kopjes, schoteltjes en bestek gekregen. In combinatie met een keukentje van een nonkel wiens dochters de kindertijd ontgroeid zijn is peuter Sarah de koning te rijk. De hele dag gaat het hier nu van "wil je koffie?" en "wil je soep met balletjes?" en "nog een stukje?", enzovoort. En meer dan ooit zitten de beertjes met een slab aan op een peuterstoeltje, nu ook met een bordje, een vorkje en een mesje voor hun neus.

En met baby Thomas gaat het ook goed, dank u. Nu ja, hij maakt ons vaak wakker 's nachts, maar er zijn toch ook nog altijd nachten dat hij doorslaapt. Maar voor de rest, hij heeft nu geleerd om van zijn buikje op zijn rugje te draaien, en hij maakt aanstalten om het in de andere richting ook te leren. En dat allemaal onder het slaken van kreten die ooit aanleiding hebben gegeven tot de uitdrukking "de baby kraaide van pret".

Dat helpt toch allemaal ongelofelijk goed bij het leren relativeren van al die Grote Belangrijke Problemen Van De Mensheid...