Na de voorverkiezing in Florida ziet het er naar uit dat de strijd bij de Republiekeinen tussen McCain en Romney zal gaan. "Haviken" versus "Wall Street", waarbij de religieuze fundamentalisten - die in 2,004 zo beslissend waren - zich bij "Wall Street" zullen moeten aansluiten.
Sta me toe als een aanzienlijk "succes" te beschouwen dat ik niet (zoals de peilingen) sinds een maand ook doorheb dat Giuliani niet veel voorstelt, maar dat zo goed als een jaar geleden hier neerschreef (1). Enkele maanden later zag ik "hem nauwelijks de eerste primaries halen" (2) - en dat was de tijd waarin hij mijlen op kop lag. Geef toe: een mens kan nu eenmaal niet alles fout hebben.
Er tekenen zich stilaan een paar dingen had die ik wel grondig fout had, en in zekere zin deed ik het daarvoor: hoe zag de situatie er toen uit, in vergelijking met de realiteit die we volgende herfst als zulke een spannende race gepresenteerd zullen krijgen?
Een serieuze verrassing is dat Edwards nog voor "supertuesday" (volgende dinsdag als heel veel staten voorverkiezingen hebben) de handdoek in de ring gooit. Hij woog lichter, veel lichter, dan ik verwacht had. Al die keren dat ik hem bij de zwaargewichten rangschikte zou de bezitter van een echte kristallen bol hem afgewimpeld hebben als één van de dwergen. Ik had het echt niet verwacht.
Ook behoorlijk fout was mijn verwachting dat de Republiekeinen nog een andere (lees: betere) kandidaat gingen vinden dan de namen van toen. Ik had me al een beetje ingedekt door te wijzen op het "dwerg-effect" - we hebben allemaal de indruk dat de namen van een jaar (of meer) voor de verkiezingen quasi nulliteiten zijn, terwijl ze er in een later stadium, met alle dagen hun neus op tv, wel indrukwekkend uitzien. Maar dat neemt natuurlijk niet weg dat binnenkort een naam die er toen wel al bij was tot de Gorilla van de Republiekeinen zal uitgroeien, terwijl ik de ene niet eens vernoemd had en de andere had afgeschreven.
Een fout van minder zwaar kaliber was mijn inschatting van Obama. Ik vond altijd (dus een jaar geleden) dat hij er "verbazingwekkend" lang zou inzitten, maar ik dacht nooit dat hij werkelijk een serieuze kandidaat zou worden. In feite ben ik nog altijd van plan mijn "gelijk" op te eisen als Hillary een serieuze kloof slaat op 5 feb omdat ik dat nog altijd verwacht. Maar (behalve dat we nu snel zullen weten of dat niet helemaal fout is) Obama op dit niveau in dit stadium; ik had het er niet in gezien. Geen complete misser, dus, maar toch veel mist in de kristallen bol van begin 2,006.
Mijn verwondering over Clinton die eerst massaal voorsprong had, in de lente wegdeemsterde en in de zomer opnieuw "onvermijdelijk" leek is een beetje hetzelfde onderwerp. Aangezien ik nu nog steeds denk dat Clinton de overtuigende kandidaat van de Democraten wordt, denk ik dat ik alleen moet toegeven dat ik de schommelingen van de politieke wind niet kon voorspellen. Uim, hij die zonder zonde is beginne snel een eigen blog!
Sterker nog, hoe meer ik er over nadenk, hoe meer ik me geneigd voel om de "vergissing" rond New Hampshire als een "succes" te rangschikken. Dat was de post van "Clinton smelt" - maar dat was gewoon wat de peilingen beweerden, èn dat was de algemene teneur van de commentatoren nadat Obama Iowa had gewonnen. En daar tegenin zie ik hier op Speels maar Serieus letterlijk staan: zelfs nu ik het voor mijn ogen zie gebeuren geloof ik het nog niet. Hoewel ik met de lezer die me in de commentaar zat uit de lachen de humor wel zie, blijf ik een beetje vinden dat dat iets was wat je in die dagen op niet veel andere plaatsen kon lezen.
Een ondubbelzinnig "doelpunt" (maar zonder dat ik wil doen alsof het veel voorstelt) was dat ik lang geleden Richardson een rolletje zag hebben tot aan de eerste voorverkiezingen, en dat ging het zijn. Veel tevredener ben ik over mijn voorspelling over Giuliani, en tenslotte denk ik ook dat je aan mijn opinie over de kandidatuur van Gore geld had kunnen verdienen - als er tenminste een markt in was geweest, dat heb ik niet gecheckt.
Alles bijeen zou je met het volgen van mijn opinies niet veel geld verdiend hebben: te veel verlies op Edwards en de "andere kandidaat" van de Republiekeinen. Als goeroe haal ik het niet. Maar als iemand het amusant vond - grotere filosofen dan ikzelf hebben verklaard dat ze daarmee tevreden zouden zijn. Veel grotere filosofen.
Zal ik in het kader van dat amusement nog wat voorspellen? Ik zie McCain de Republiekeinse kandidaat worden, wat in de kaarten van Obama zal spelen: de jonge, charismatische kandidaat tegen de oude krokodil die voor de Irak-oorlog was - dat zou er overtuigend uitzien. Desondanks denk ik dat uiteindelijk Clinton het zal halen - het wordt gewoon een verhaal dat langer blijft duren dan ik verwachtte: Obama is taai. En tenslotte denk ik dat Clinton van McCain zal winnen omdat de Republiekeinse basis te sterk is gedemoralizeerd. Hoewel ze het zelf ook niet gemakkelijk zal hebben, met haar "pro-Irakoorlog" stem en haar polarizerend verleden.
Maar wie het ook wordt, ze zouden allemaal een minder slechte president zijn dan Bush. Ik kijk er al naar uit...
---------------------------------
(1) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/02/giuliani-president.html
(2) http://speelsmaarserieus.blogspot.com/2007/04/amerikaanse-presidentsverkiezingen-2008.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten