Apotheek

Ik rijd door Brussel over de Bockstaellaan, en op de afstand die ik doe tel ik niet minder dan acht verlichte, groene kruisen die een apotheker signaleren. Het herinnert me aan een spelletje dat ik wel eens speel, bijvoorbeeld op vakantie. Probeer een plaats te vinden vanwaar je om je heen zo veel mogelijk van die groene kruisen tegelijk kan zien.

Drie apotheken vinden binnen je gezichtsveld is werkelijk gemakkelijk. Hier in Mechelen, bijvoorbeeld, zijn er drie op de IJzerenleen. Maar dat is echt een banaal voorbeeld - op de Bockstaellaan was ik vaak in dezelfde positie. Ik weet zeker dat ik al verschillende plaatsen heb gezien waar het er vier waren, en ik sluit bepaald niet uit dat ik er al gezien heb met vijf. Maar ik zou ze niet kunnen opnoemen, en als ik er wist met meer, dan had ik dat zeker onthouden.

Stel dat je een waarnemer bent uit de ruimte, en je hebt over de planeet Aarde twee gegevens: hoeveel apotheken er zijn en de wet van vraag en aanbod. Wat concludeer je?

Vergeet niet, ik moet zelden, zeer zelden, even lang aanschuiven in een apotheek als in een gemiddelde slager of bakker. Het lijkt me dat er geen mega omzetten worden gedraaid. En toch zie je er haast overal genoeg om er de straten mee aan te leggen. Dus...?

Als je alleen maar weet hoeveel apotheken er zijn, EN de wet van vraag en aanbod kent, is de conclusie dat er veel te veel wordt betaald voor wat apotheken verkopen. En ik bedoel: veel te veel, hé.