De Poedel van een Poedel

Tony Blair staat vandaag in de krant. Hij zegt dat het belangrijk is dat de gematigde krachten binnen de Islam meer van zich laten horen, en meer afstand nemen van de terreur, het obscurantisme en de achterlijke moorddadigheid van de extremisten. Ik vertel het in mijn eigen woorden na, maar ik denk wel dat het ongeveer is wat hij bedoelt.

Van dergelijke wijsheid in onze bewindslieden word ik altijd even stil. Bovendien doet het me nadenken. Laat me het probleem in de volgende, abstracte woorden formuleren.

We beschouwen een willekeurige beschaving, verschillend van de onze. Binnen die beschaving bestaan "gematigde krachten", die in staat zijn afstand te nemen van de extremisten, en dat wat vaker zouden kunnen doen.

Nu kiezen we binnen die willekeurig gekozen beschaving een land uit dat niemand had aangevallen en niemand had bedreigd. We beginnen een enorme propagandacampagne tegen dat land, en we schuwen de grofste leugens niet. Sterker nog, wanneer we zelf onze partners in dit opzet op het bestaan van dat soort leugens wijzen, en opmerken dat ze er toch mee doorgaan, dan houden we naar buiten toe het gemeenschappelijk front vol.

Na enkele maanden van dat soort propaganda vallen we manu militari het land in kwestie binnen, en naarmate de ene propagandastoot na de andere wordt ontmaskerd verzinnen we er gewoon nieuwe in de plaats. Al snel ontdekken we dat we vertrokken zijn voor de jarenlange bezetting, waarvoor hysterische, extreem-linkse, anti-Amerikaanse intellectue- oeps, oeps, ik bedoel, waarvoor George Bush senior en een hoop Amerikaanse politici, generaals en topdiplomaten voor hadden gewaarschuwd. Idem voor het gevaar op burgeroorlog. Idem voor het gevaar op opsplitsing van het land.

En mijn vraag aan Tony Blair is nu: hebben we met dit beleid en deze bezetting van dat land uit die willekeurig gekozen beschaving de kansen dat de gematigde krachten van die beschaving zich achter onze zienswijze zullen scharen (a) verbeterd, (b) gelijk gelaten, of (c), verslechterd?

Nu weet ik wel wat om het even welk zinnig mens daarop zal antwoorden. De recente geschiedenis toont, helaas, aan dat dat niet noodzakelijk is wat Tony Blair daarop antwoordde, tenminste, niet ruim drie jaar geleden. Tenzij; misschien heeft hij nu pas door dat er tussen die twee een verband bestaat?

Tony Blair, de poedel van Bush.
Tony Blair, de poedel... van een poedel.